Kielce: zabytkowe kościoły drewniane Kielecczyzny tematem wystawy

Wystawa fotograficzna „Zabytkowe kościoły drewniane na Kielecczyźnie”, dostępna w Dworku Laszczyków, prezentuje 40 świątyń regionu, połączonych wizualnie z ekspozycją muzealiów, związanych z wnętrzem sfotografowanych świątyń.

– Prezentowany materiał jest pokłosiem badań terenowych zrealizowanych przez Dział Badań Etnograficznych w ubiegłym roku – mówi KAI Beata Ryń, kierownik Działu Promocji i Marketingu Muzeum Wsi Kieleckiej.

Fotogramy wyeksponowane w salach dworkowych zawierają fotografie kościołów oraz ich dokładny opis wraz z historią. To np. kościoły w Chotelku Zielonym, Kurzelowie, Świaniarch, Rachwałowicach, Stradowie, Trzcińcu, Woli Kopcowej, Obiechowie, Ratajach, w Kielcach-Zagórzu czy w Kielcach – Białogonie, Gorzkowie i Dyminach. Kościoły pochodzą z różnych okresów historycznych i w zdecydowanej większości są czynne liturgicznie.

Niektóre stanowią już jednak tylko zabytek, jak kościół poszpitalny z Rogowa, będący na wyposażeniu skansenu Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni. Został on podarowany w 1996 r. Muzeum Wsi Kieleckiej przez kurię diecezjalną w Kielcach. Unikatowy zabytek udostępniono zwiedzającym w 2002 roku. Kościół z Rogowa zbudowano w 1763 r. z fundacji podkanclerzego wielkiego koronnego Michała Wodzickiego, biskupa przemyskiego. Wyposażenie świątyni jest w stylu rokoko i pochodzi głównie z XVIII wieku. Znajdujący się w ołtarzu obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem to II połowa XVIII wieku.

Na przeniesienie do Tokarni czeka także kaplica MB Częstochowskiej, wciąż znajdująca się w Kielcach-Dyminach. Nie wiadomo, kiedy ją zbudowano. Pierwsza wzmianka o kaplicy pochodzi z roku 1810. Była dwukrotnie rozbudowywana. Pierwszą okazją do rozbudowy było przeniesienie kaplicy na nowe miejsce – wówczas prostokątna nawę przedłużono o 3 i pół metra. Po raz drugi powiększono ją w latach 60. XIX stulecia, dostawiając prezbiterium i zakrystię. Prawdopodobnie na tę rozbudowę wpływ miała działalność ks. Józefa Ćwiklińskiego, inicjatora budowy kilku drewnianych kaplic w otaczających Kielce wsiach rządowych. Uzasadnieniem tej hipotezy może być dążenie do upodobnienia kaplicy z Dymin do pozostałych kaplic wybudowanych w tamtych latach, wyposażonych w trójbocznie zamknięte prezbiterium. Do roku 1918 w dymińskiej kaplicy Msze odbywały się codziennie.

Fotografiom i opisom świątyń towarzyszą ciekawie wyeksponowane muzealia, w większości pochodzące ze sfotografowanych kościołów, jak kredensy z zakrystii, naczynia liturgiczne, dzwon, klęczniki.

Wystawę przygotowali dr Krzysztof Karbownik i Leszek Gawlik.