Klaryski mają relikwie bł. ks. Bronisława Markiewicza

Neoprezbiter ks. Sebastian Krzak CSMA uroczyście wprowadził w klasztorze klarysek w Kętach relikwie bł. ks. Bronisława Markiewicza. Niegdyś klaryskami kęckimi opiekował się i prowadził sprawy ich fundacji brat błogosławionego – adwokat z Krakowa Władysław Markiewicz, a dwie bratanice założyciela zgromadzenia michalitów – córki Stanisława Markiewicza – wstąpiły do klasztoru franciszkanek Najświętszego Sakramentu w Lwowie – kolebki klarysek od Wieczystej Adoracji.

Relikwie podarowała wspólnocie w Kętach przełożona generalna sióstr michalitek Matka Julia Szteliga. Zostały one przekazane s. M. Rafaeli Rapacz OCPA przy sarkofagu błogosławionego kapłana w Miejscu Piastowym, jednak dopiero teraz zorganizowano ich oficjalne wprowadzenie w klasztornym kościele.

„Jak niegdyś rodzony brat naszego nowego Patrona, pan Władysław Markiewicz, dbał o nasz klasztor jako jego przyjaciel i adwokat, tak teraz bł. ks. Bronisław niech sprawuje nad naszą wspólnotą opiekę duchową. Prosimy go o to z ufnością!” – podkreśliły siostry klaryski.

S. Rafaela wyjaśniła, że Władysław Markiewicz (1834-1910) był krakowskim adwokatem, który na prośbę założycielki zgromadzenia klarysek matki Marii Łempickiej zajmował się sprawami fundacji zakonnej.

„Ukończył prawo. Otworzył biuro adwokackie w Krakowie. Przez 6 lat pełnił funkcję prezydenta Izby Adwokackiej. Był członkiem Sodalicji Mariańskiej, a także radcą Arcybractwa Miłosierdzia i Banku Pobożnego w Krakowie. Zmarł w Krakowie 8 grudnia 1910 r. Od początku fundacji w Kętach wspierał m. Marię Łempicką i służył jej pomocą prawną przez 30 lat. Pomógł w sprawie inkorporacji z FNS ze Lwowa” – podsumowała.

Na czele konwentu lwowskiego Franciszkanek Najświętszego Sakramentu stała Matka Izabela Markiewicz, córka Stanisława Markiewicza, która została przełożoną po śmierci Matki Morawskiej. „Adwokat Markiewicz napisał do niej list polecający, z którym Matka Klara Nalepińska udała się do stołecznego miasta Galicji w lipcu 1908 roku. Odbyła rozmowy z przełożoną i radą franciszkanek. Te, po przeczytaniu listu Władysława Markiewicza i wysłuchaniu prośby, były skłonne przyjąć propozycję inkorporacji, jednak decydującym głosem w tej sprawie było ustosunkowanie się do niej abpa Józefa Bilczewskiego, ordynariusza lwowskiego” – dodała klaryska.

W konwencie lwowskim służyły dwie bratanice błogosławionego – córki Stanisława Markiewicza: Maria i Jadwiga Markiewiczówny (s. M. Alojza i s. M. Izabela).

Dzwon na wieżyczce kęckiego kościółka został poświęcony przez kard. Dunajewskiego w 1890 roku. Nadano mu imię „Maria”, a ojcem chrzestnym został Władysław Markiewicz.

Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku koło Jarosławia. Z czasem odkrył w sobie powołanie do życia zakonnego. Najpierw został salezjaninem i we Włoszech złożył śluby na ręce św. Jana Bosko. Następnie z powodu surowego trybu życia zachorował na gruźlicę i za pozwoleniem przełożonych powrócił do Polski. Został proboszczem w Miejscu Piastowym koło Krosna. Tutaj oddał się pracy z młodzieżą, głównie z ubogimi i sierotami. Otworzył Instytut Wychowawczy, przez który troszczył się o materialną i zawodową przyszłość podopiecznych. W 1897 r. założył dwa nowe zgromadzenia zakonne pod opieką św. Michała Archanioła, oparte na duchowości św. Jana Bosko. Zostały one zatwierdzone dopiero po śmierci założyciela – gałąź męska w 1921 r., a żeńska – siedem lat później. Bronisław Markiewicz, wyczerpany pracą, zmarł 29 stycznia 1912 r. W 1958 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. Zakończył się on uroczystą beatyfikacją, dokonaną w Warszawie przez delegata papieskiego kard. Józefa Glempa, w dniu 19 czerwca 2005 r.