Kluczowe stanowiska w Kościele w Ziemi Świetej na nowo obsadzone

Biskup pomocniczy Giacinto-Boulos Marcuzzo, od 1993 r. wikariusz łacińskiego Patriarchatu Jerozolimy dla terenów państwa Izrael, urzędujący na co dzień w Nazarecie, będzie teraz wikariuszem Patriarchatu Łacińskiego w Jerozolimie – poinformował abp Pierbattista Pizzaballa w liście do duchowieństwa. Natomiast piastujący dotychczas to stanowisko bp William Shomali od lutego jest łacińskim wikariuszem patriarchalnym dla Jordanii z siedzibą w Ammanie.

Wikariuszem Patriarchatu Łacińskiego Jerozolimy dla terenów państwa Izrael został Jordańczyk, ks. Hanna Kildani z Ammanu. Poprzednik bp Shomaliego w Jordanii abp Maroun Elias Lahham ustąpił w lutym br. ze swego stanowiska bez podania przyczyn. Na nowo zostaną również obsadzone stanowiska kanclerza i rektora seminarium duchownego.

Odpowiedzialność za administrację finansową patriarchatu przejął osobiście abp Pizzaballa. Natomiast dyrektorem finansowym została osoba świecka, Sami al-Yousef. Byłemu szefowi tego urzędu ks. Imadowi Twalowi, arcybiskup podziękował za jego ciężką pracę na tym „nie do pozazdroszczenia i niewdzięcznym stanowisku”.

Patriarchat Łaciński Jerozolimy obejmuje opieką duszpasterską ok. 70 tys. wiernych Kościoła rzymskokatolickiego w Ziemi Świętej. Jego jurysdykcja obejmuje terytorium Izraela, Jordanii, Cypru i Autonomii Palestyńskiej. Sytuacja religijna, polityczna, społeczna i kościelna jest diametralnie inna w poszczególnych częściach patriarchatu począwszy od arabskich chrześcijan, poprzez migrantów katolickich, po żydowskich konwertytów i dlatego jego prowadzenie jest uznawane za niezwykle trudne. W ostatnich latach na czele patriarchatu stali: Palestyńczyk, Michel Sabbah (1987-2008), a następnie Jordańczyk Fouad Twal (2008-2016).

Czytaj także: Zakończyły się obrady XX sesji Rady Kardynałów

Biorąc pod uwagę różnice między duchowieństwem po obu stronach Jordanu trwają spekulacje, czy na czele patriarchatu nie powinien stanąć hierarcha „neutralny”, czyli na przykład Włoch jak to było do 1987 r. Podkreśla się też, że w ostatnich latach patriarchat borykał się z poważnymi problemami finansowymi. 52-letni abp Pierbattista Pizzaballa z Włoch oficjalnie ogłosił, że nie będzie pretendował do patriarszego urzędu. Swoją pozycję widzi jedynie jako administrator apostolski (od lipca 2016) i uważa ją za „rozwiązanie tymczasowe”. Jak powiedział jego głównym zadaniem jest „przygotowanie drogi dla przyszłego patriarchy”.

Początki Patriarchatu Łacińskiego Jerozolimy sięgają czasów krzyżowców a przestał on istnieć po upadku Akki w 1291 r. W 1847 r. reaktywował go papież Pius IX. Do 1987 r. na jego czele zawsze stali Włosi.

W ciągu ostatnich 20 lat sytuacja patriarchatu ulega zmianom gdyż nastąpiło zwiększenie imigracji pracowników-imigrantów nieżydowskich do Izraela, którzy po powstaniach – intifadach w latach 1987–1993 i 2000–2004 – zastąpili częściowo palestyńskich pracowników. Są wśród nich katolicy z Rumunii, Sri Lanki, Filipin i krajów afrykańskich.

Na terenie patriarchatu istnieje również wiele katolickich domów zakonnych z ponad 1 tys. zakonnic i 500 zakonnikami. Wspólnoty zakonne są przede wszystkim aktywne w dziedzinie edukacji i opieki zdrowotnej. Prowadzą one ok. 40 placówek oświatowych: przedszkola, szkoły podstawowe i średnie.