Kobiecość rozkwita w Kościele

Miejsce opresji kobiet, miejsce tłamszenia ich osobowości, podporządkowania i niemożności realizacji talentów – takie stereotypy krążą o Kościele. Zestaw cytatów z pism Ojców i Doktorów Kościoła ma potwierdzić owe popularne opinie na temat piękniejszej części Mistycznego Ciała Jezusa. Trudno dyskutować z faktami. Dziesiątki, setki wydarzeń z przeszłości ukazują podległość i ograniczenia kobiet, niemożność ich samorealizacji z powodu braku wykształcenia i – co oczywiste – odsunięcia od podejmowania decyzji i przywództwa.

W stereotypach jest sporo prawdy, ale i wielkie uproszczenie. Historia Kościoła zawiera bowiem i odmienną rzeczywistość – w ciągu stuleci całe zastępy kobiet właśnie w nim osiągały świętość, czyli pełnię swej kobiecej osobowości. Świadczy o tym niedawno wydany leksykon poświęcony blisko 90 Polkom, które w ciągu półtora wieku zakładały zgromadzenia zakonne i świeckie stowarzyszenia, a w ramach ich charyzmatów i celów organizowały szkoły, sierocińce, domy samotnych matek, jadłodajnie, zawodówki, schroniska dla bezdomnych. Były wśród nich kobiety świeckie i zakonnice – z ogromnym bogactwem osobowości i losów. Łączy je jedno – dzięki ich miłości i energii, dzięki ich trosce o tych, którzy są słabi, świat stawał się bardziej ludzki.

Miejscem ich rozwoju i formacji był Kościół, zaś źródłem energii – miłość do Chrystusa. Nie, nie było idealnie, nie zawsze były rozumiane przez duchownych, nieraz musiały zapłacić wysoką cenę bycia pionierkami. Ale nigdy nie miały pokusy porzucenia Kościoła. Gdyż żadna z nich nie wątpiła, że właśnie tu zrealizują swoje człowieczeństwo, wszystkie charyzmaty, jakie od Boga otrzymują kobiety.

Alina Petrowa-Wasilewicz