Kolejny etap procesu beatyfikacyjnego kard. Newmana

Biskupi Anglii i Walii zapoznali się ze stanem procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego, Johna Henry Newmana, kardynała, który jako anglikański duchowny przeszedł na katolicyzm.

W trakcie sesji plenarnej episkopatu, odbywającej się w Leddes głos zabrał postulator ks. Paul Chavasse, który oświadczył, że trybunał diecezjalny ma zakończyć prace 7 lutego, a następnie dokumentacja zostanie przekazana watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
W październiku poinformowano, że w Bostonie udokumentowano potencjalny cud, który przed trzema laty miał zostać dokonany za przyczyną Sługi Bożego.
*John Henry Newman* urodził się 21 lutego 1801 r. w Londynie, studiował w Oxfordzie teologię anglikańską, a w 1825 r. otrzymał święcenia kapłańskie w Kościele anglikańskim. Z Kościołem katolickim zetknął się przy okazji podróży do Włoch. Po powrocie do Anglii założył w 1833 r. ruch oksfordzki – anglikański ruch odnowy, którego głównym celem było odkrywanie na nowo dziedzictwa katolickiego w liturgii, teologii i strukturze kościelnej.
W 1845 r. Newman przeszedł na katolicyzm. Po studiach w Rzymie otrzymał święcenia kapłańskie w 1847 r. W tym samym roku założył w Birmingham oratorium filipinów. Z tym zgromadzeniem księży, założonym w XVI w. przez św. Filipa Neriego zetknął się w czasie swoich studiów w Rzymie.
W czasach ostrych konfliktów między Kościołem a ruchami mieszczańskimi w XIX w. Newman został pomówiony o nadmierny liberalizm i musiał się usunąć z życia kościelnego. W tym czasie pisał dzieła, które z czasem weszły do klasyki teologii duchowości. Papież Leon XIII w pełni rehabilitował Newmana i w 1897 r. nadał mu godność kardynała. John H. Newman zmarł 11 sierpnia 1890 r. w Birmingham.
W teologii katolickiej kard. Newman przyczynił się do ugruntowania koncepcji rozwoju dogmatów. Jego myśl, ukształtowana głównie przez dzieła Ojców Kościoła, wywarła silny wpływ na teologię katolicką. Był autorem wielu dzieł teologicznych, m.in.: „O rozwoju doktryny chrześcijańskiej” (1845, wyd. pol. 1957), „Apologia pro vita sua” (1864, wyd. pol. 1948) powieść „Kaliksta” (1859, wyd. pol. 1871). Dla wielu teologów nazwisko kard. Newmana kojarzy się często z jego słynnym stwierdzeniem z listu do księcia Norfolk: „Jeśli – co wydaje mi się całkiem nieprawodopodobne – musiałbym wznieść toast za religię, wypiłbym zdrowie papieża. Ale wcześniej wypiłbym za sumienie, a potem dopiero za papieża”.
Spuściznę duchową i intelektualną kard. Newmana pielęgnuje katolicka wspólnota „Dzieło” (Das Werk). Międzynarodowe centrum wspólnoty ma siedzibę w Thalbach (Austria), gdzie żyła i zmarła jego założycielka pochodząca z Belgii matka Julia Verhaegne. W ośrodkach im. kard. Newmana utrzymywanych przez „Dzieło” w Rzymie, Oxfordzie, Thalbach i Jerozolimie, znajdują się biblioteki, zawierające spuściznę literacką brytyjskiego kardynała i teologa, licznie odwiedzane przez naukowców i studentów.