Kościelna wieża – ulubione miejsce sów

Ponad 80 proc. populacji polskich sów płomykówek mieszka w kościelnych wieżach lub dzwonnicach – wynika z badań przeprowadzonych przez orniotologów ze Śląska.

Aby nie dopuścić do zaniku gatunku, realizowany jest właśnie specjalny program, w wyniku którego w kościołach całej Polski zostanie zamontowanych ponad tysiąc budek lęgowych dla sów płomykówek. 300 z nich ma trafić na wieże i strychy kościołów w woj. śląskim. Będą zamontowane tak, aby pomagać sowom, a jednocześnie nie przeszkadzać ludziom.
Budki mają specjalną konstrukcję. W środku znajdują się przegrody i korytarze, dzięki którym sowy będą bezpieczne – nie sforsuje ich np. kuna. Taka konstrukcja budek zniechęci też do osiedlenia się w nich gołębie czy kawki. „Domki” mają ok. metra długości, po pół metra szerokości i wysokości.
Często tam, gdzie sowy miałyby bardzo dobre warunki, nie mogą się osiedlać, np. z powodu zatkanych wlotów na kościelną wieżę czy dzwonnicę. Zdarza się, że gospodarze obiektów nie chcą w nich sowy, ponieważ brudzi, a jej jajka spadają parafianom na głowę.
Te małe sowy to typowe „ptaki nocy”. Są niewiele większe od gołębia. Nie budują gniazd, osiedlając się na występach murów, belkach i gzymsach. Prowadzą bardzo skryty tryb życia, dlatego gospodarze miejsc, gdzie mieszka płomykówka, często nie wiedzą nawet o jej istnieniu. Bywa, że niepokojące dźwięki dobiegające ze strychu tłumaczą straszeniem przez duchy.
W Polsce sów płomykówek jest stosunkowo niewiele, ok. 3-4 tysiące. To ptaki ciepłolubne, wolą zatem kraje Europy południowej i zachodniej. Niemal wszędzie są chronione. Jednak w całej Europie ich populacja maleje. Coraz trudniej jest im znaleźć spokojne miejsca, w jakich lubią się osiedlać. Kościelne wieże, dzwonnice i strychy są dla nich wymarzone. Zagrożeniem dla tych ptaków są remonty i coraz popularniejsze iluminacje obiektów sakralnych.