Kościół Mariawitów powiększył się o wspólnotę z Francji i zwołuje Synod po prawie 90 latach

Zwołanie Synodu po prawie 90 latach i powstanie Diecezji Normandii Prowincji Francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów – to najważniejsze decyzje Kapituły Generalnej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP. W rozmowie z KAI ks. Dominik Miller omawia także stanowisko mariawitów w kwestii dyskusji o Funduszu Kościelnym i lekcjach religii w szkole.

17 lutego br. w Płocku obradowała Kapituła Generalna Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP. Wydarzenie miało miejsce w sercu mariawityzmu, przy Świątyni Miłosierdzia i Miłości. Kapituła Generalna jest uchwałodawczym zgromadzeniem biskupów i kapłanów Kościoła.  Jej przewodniczącym jest biskup naczelny. Obrady kapituły zwoływane są minimum co 2 lata. W ramach potrzeb może się zbierać częściej. Zajmuje się podejmowaniem dotyczących organizacji życia Kościoła, wyboru biskupów, dyscypliny kościelnej, spraw duszpasterskich i gospodarczych. W obradach Kapituły nie uczestniczą świeccy. Kapituła Generalną jest organem zarządzania Kościołem pomiędzy Synodami.

Wśród postanowień Kapituły znalazło się zwołanie 16 listopada 2024 r. Synodu – ostatni miał miejsce 87 lat temu.

– Synod jest najwyższą władzą w Kościele. Jego członkami są wszyscy duchowni oraz świeccy delegaci wiernych. Decyduje o głównych kierunkach działań Kościoła, uchwala i dokonuje zmian w Prawie Wewnętrznym, podejmuje decyzje w sprawach majątku Kościoła – mówi w rozmowie z KAI ks. Dominik Miller, sekretarz Rady Kościoła Starokatolickiego Mariawitów i rzecznik prasowy.

Kościół Starokatolicki Mariawitów od samego początku swojej działalności starał się wsłuchiwać w głos społeczności wiernych i wychodzić naprzeciw ich oczekiwaniom – podkreśla ks. Miller. „Dlatego już w pierwszych latach działalności w strukturach zarządzania Kościołem uchwalił urząd Synodu jako najwyższy organ. Jednak Synod odbywający się w 1935 r., kiedy pozbawiono zwierzchnictwa nad Kościołem bp. Jana M. Michała Kowalskiego i kiedy doszło do podziału w Kościele Mariawickim, wzbudził wiele przykrych emocji i wspomnień, zarówno wśród wiernych, jak i duchownych. Na wiele lat decyzje z tamtego czasu spowodowały brak podejmowania prób zwoływania kolejnych Synodów, aby tym samym nie przywoływać bolesnych wspomnień” – wyjaśnia, dodając, że musiało upłynąć wiele czasu, aby Kościół na nowo dojrzał i przygotował się do zwołania tego zgromadzenia.

Ks. Miller wyraża przekonanie, że dotychczasowe zarządzanie wspólnotą poprzez Kapitułę Generalną – w której nie uczestniczą świeccy – jest wyrazem dużego zaufania, jakim wierni obdarzyli duchowieństwo.

– Jednak czasy niezwykle szybko się zmieniają, do tych zmian Kościół musi się przygotować. Do tych działań są niezbędni wierni, którzy stanowią istotę Kościoła jako wspólnoty. Dlatego Kościół Starokatolicki Mariawitów zdecydował o ponownym zwołaniu Synodu po wielu latach, aby wspólnie z wiernymi podjąć decyzje wyznaczające kierunki działania na najbliższe lata. Synod będzie przygotowywany przez komisję składającą się z duchownych i świeckich. Zadaniem Synodu będzie przyjęcie Prawa Wewnętrznego uchwalonego 17 lutego, wierni będą mogli też wnieść do niego swoje uwagi. Będzie się zajmował: omówieniem sytuacji gospodarczej Kościoła, uchwaleniem planów inwestycyjnych i remontowych, ukierunkowaniem działań duszpasterskich na bieżące problemy społeczne – mówi ks. Miller.

Kapituła Generalna podjęła także decyzję o przyjęciu do Kościoła Mariawitów wspólnoty wiernych i duchownych Kościoła św. Maryi w Mont-Saint-Aignan we Francji. „Od wielu lat były prowadzone rozmowy i dialog teologiczny z tą Wspólnotą, która chciała rozpocząć głoszenie Objawień Dzieła Wielkiego Miłosierdzia i przyłączyć się do naszego Kościoła. Wspólnota z Mont-Saint-Aignan charakteryzuje się głębokim przywiązaniem do kultu Eucharystii i Matki Bożej. Kultywuje piękną liturgię. Jest otwarta na potrzeby wiernych i stara się na nie odpowiedzieć w każdym zakresie” – wyjaśnia ks. Miller.

– Jest to dla nas ważne wydarzenie  i ogromna radość, że  kolejna grupa wiernych na terenie Francji przyjmuje prawdziwość Objawień Dzieła Wielkiego Miłosierdzia i chcą być czcicielami Przenajświętszego Sakramentu i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Przyjęcie nowej wspólnoty pozwoliło również na erygowanie nowej diecezji na terenie Francji – Diecezji Normandii Prowincji Francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów – mówi sekretarz Rady Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Zapytany o stanowisko w aktualnych dyskusjach o Funduszu Kościelnym i lekcjach religii w szkole, ks. Miller powiedział: „Kościół Starokatolicki Mariawitów, jak i Kościoły zrzeszone w PRE, jest przeciwny zmianom planowanym przez MEN. Nie zgadzamy się na zmniejszenie liczby godzin lekcji religii do 1 godziny tygodniowo, niewliczanie oceny do średniej ocen i nieumieszczanie oceny z religii na świadectwie szkolnym. Lekcje religii pełnią niezwykle cenny aspekt wychowawczy młodego pokolenia, ale również przekazują wartości kulturowe i historyczne. Jeśli chodzi o kwestię Funduszu Kościelnego, to uważamy, że proponowane zmiany spowodują niezwykle trudną sytuację dla Kościołów, a w szczególności dla duchownych, którzy korzystają z dofinansowania w części składek na ubezpieczenie społeczne”.

***
Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. Siedzibą władz tego Kościoła jest Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny – obecnie Jarosław Maria Jan Opala. Administracyjnie dzieli się na trzy diecezje: warszawsko-płocką, lubelsko-podlaską i śląsko-łódzką. Ma 44 świątynie. Obecnie Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP liczy ok. 20 tys. wiernych skupionych w trzech diecezjach, ale także żyjących w diasporze. Kościół posiada Prowincję we Francji, składającą się z dwóch diecezji. W Kościele Starokatolickim Mariawitów w Polsce i we Francji posługuje 33 duchownych. Kościół ma 38 parafii na terenie Polski i Francji.

Kościół Starokatolicki Mariawitów jest jednym z siedmiu Kościołów członkowskich Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE). Biskup naczelny Kościoła jako jego zwierzchnik z urzędu wchodzi w skład prezydium PRE.

Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia Marii Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.

Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co znaczy „Maryi życie (naśladujący)”.

Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka (mariawityzm płocki) lub mariawityzm tradycyjny.