Kościół prosi o przebaczenie

Głębokie ubolewanie z powodu nadużyć seksualnych osób duchownych wobec niepełnoletnich wyraził raz jeszcze Kościół na Malcie. Zostało wydane kolejne oświadczenie w tej sprawie.

Oświadczenie jest następstwem wyroku sądu w stolicy tego wyspiarskiego kraju, La Valletta, który skazał 2 sierpnia za takie czyny dwóch księży z Towarzystwa Misjonarzy św. Pawła.

Popełnili je ponad 20 lat temu w prowadzonym przez to powstałe na Malcie zgromadzenie sierocińcu w miejscowości Hamrun. Po trwającym prawie osiem lat procesie zapadły wyroki pięciu i sześciu lat więzienia za nadużycia względem 11 chłopców. Obaj skazani złożyli odwołania. Trzeci oskarżony w tej sprawie ksiądz zmarł w styczniu br.

Kościół prosi o przebaczenie wszystkie ofiary wykorzystywania seksualnego nieletnich przez duchownych, jak też całe maltańskie społeczeństwo. Ponadto ubolewa, że zanim zapadły wyroki, dochodzenia trwały tak długo – zarówno kościelne, jak sądownictwa świeckiego.

W oświadczeniu opublikowanym na portalu episkopatu zapowiedziano, że arcybiskup Malty Paul Cremona wkrótce spotka się ponownie z ofiarami, by raz jeszcze zwrócić się osobiście z prośbą o przebaczenie. Zaapelowano do wszystkich, którzy wiedzą o takich nadużyciach, by to natychmiast zgłosili. Zapewnia też o wzmocnieniu środków mających na celu wykluczenie podobnych faktów na przyszłość.

Jednocześnie zgromadzenie, do którego należeli obaj skazani, poinformowało, że Benedykt XVI w zeszłym miesiącu wykluczył bezapelacyjnie ze stanu duchownego jednego ze skazanych, któremu zresztą już osiem lat temu zapobiegawczo zabroniono pełnić publicznie posługi kapłańskiej. Pozostanie on jednak członkiem zgromadzenia, co ułatwi kontrolę nad nim, gdy już wyjdzie z więzienia. Przypuszcza się, że podobna kara wykluczenia ze stanu duchownego obejmie też drugiego kapłana.

Dodajmy, że maltańscy biskupi już w 1999 r. ustanowili specjalny zespół, który bada oskarżenia o nadużycia seksualne względem niepełnoletnich czy dorosłych, dotyczące księży, osób zakonnych i innych pracujących pracujących w duszpasterstwie. Biskupi napisali wtedy, że takich przestępstw nie wolno przemilczać, gdyż spowodowaną przez nie ranę trzeba dogłębnie uleczyć.