Kościół syromalabarski w obronie życia

Pod hasłem „Eva – sympozjum o życiu” odbyło się w dniach 30 listopada-2 grudnia w mieście Panvel koło Bombaju sympozjum na temat godności ludzkiej i kultury życia, zorganizowane przez syromalabarską eparchię (diecezję) Kalyan. Wzięło w nim udział ok. 200 delegatów – biskupów, duchownych i świeckich – z ponad 22 diecezji indyjskich i z zagranicy.

Spotkanie otworzył konsekrowany dwa tygodnie temu syromalabarski biskup kurialny Sebastian Vaniyapurackal w obecności biskupa Kalyanu – Thomasa Elavanala.

Zdaniem organizatorów całego przedsięwzięcia, „społeczeństwo, w którym żyjemy”, staje w obliczu nowych i narastających zagrożeń dla godności życia, jednostek i rodzin, „zwłaszcza wtedy, gdy życie jest kruche i bezbronne”. Uczestnicy obrad potwierdzali, że wysłuchali i przyjęli zalecenia IV zgromadzenia arcybiskupiego swego Kościoła, które zachęcało diecezje i eparchie do „znajdowania bardziej konkretnych sposobów wspierania życia i ochrony małżeństwa”.

W czasie konferencji dr Pascoal Carvalho – członek-korespondent Papieskiej Akademii Życia – przedstawił własną analizę „Niepokoje etyczne a zagadnienie końca życia”. Przypomniawszy orędzie Franciszka sprzed kilku tygodni do Akademii, mówca poruszył niektóre sprawy lekarskie i etyczne. Wspomniał m.in. o uporczywym leczeniu, określanym jako „nadmiar gorliwości” przy niektórych terapiach, które są wyraźnie nieskuteczne, o śmierci, której jednak nie należy mylić ze śpiączką, podczas której pacjent może jeszcze okazywać pewne funkcje życiowe i czynność mózgu i wreszcie o pojmowaniu cierpienia jako cennego daru. Mówca przypomniał, że dla Kościoła katolickiego ból znajduje swe „prawdziwe znaczenie w Jezusie Chrystusie”, który przez swe męki odkupił człowieka.

Czytaj także: Utworzono akademię ds. życia ludzkiego i rodziny

Dr Carvalho podkreślił, że „Kościół katolicki uważa, iż nie należy utrzymywać osoby ludzkiej przy życiu za wszelką cenę, ale trzeba raczej je zakończyć, gdy jest ono jednym tylko bólem i cierpieniem”. Co więcej, „gdy nadchodzi ów kres, trzeba zaakceptować własne ograniczenia i powierzyć tę osobę Bogu”, towarzysząc jej „z miłością” i taką terapią, która ograniczy jej cierpienie – oświadczył członek Papieskiej Akademii Życia.

Sympozjum w Panvelu zorganizowała eparchia Kalyan przy wsparciu synodalnej komisji ds. rodziny, świeckości i życia katolickiego Kościoła syromalabarskiego.

Jest to jeden z dwóch katolickich Kościołów wschodnich, istniejących w Indiach (drugim jest Kościół syromalankarski) i również jednym z dwóch, należących do chaldejskiej, czyli wschodniosyryjskiej tradycji liturgicznej (wraz z Kościołem chaldejskim). Chrześcijanie malabarscy swymi początkami sięgają czasów apostolskich, a za swego założyciela uważają św. Tomasza Apostoła, który na terenie dzisiejszych Indii Południowo-Zachodnich miał prowadzić działalność misyjną i tam ponieść śmierć męczeńską na przełomie I i II wieku.

Od końca XVI stulecia (z przerwami) część wiernych tego Kościoła utrzymuje łączność ze Stolicą Apostolską i papieżem, a od 16 grudnia 1992 ma on rangę arcybiskupstwa większego Ernakulam-Angamaly. Obecnie w jego skład wchodzą 4 metropolie i 31 eparchie (wraz z egzarchatami), głównie w stanie Kerala, a także w innych częściach Indii oraz w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Liczbę katolików syromalabarskich ocenia się na ponad 3,6 mln.