Kościoły koptyjski i etiopski zakończyły 40-letni konflikt

Podpisaniem wspólnej deklaracji Kościoły – koptyjski w Egipcie i etiopski w Etiopii zamknęły 40-letni konflikt między nimi, wynikły z rywalizacji o wpływy duchowe w Afryce.

Podpisaniem wspólnej deklaracji Kościoły – koptyjski w Egipcie i etiopski w Etiopii zamknęły 40-letni konflikt między nimi, wynikły z rywalizacji o wpływy duchowe w Afryce. Chociaż dokument ten podpisano jeszcze w ubiegłym tygodniu w Kairze, to jego tekst ujawnił dopiero 19 lipca w Libanie ormiański katolikos Cylicji Aram I. Pośredniczył on w zawarciu porozumienia i pojednania między obu Kościołami i również go podpisał.

Deklaracja podkreśla, iż Kościoły: koptyjski, ormiański i etiopski łączy ta sama wiara, która „przez całe wieki była podstawą naszego wspólnego stanowiska doktrynalnego i nauczania teologicznego”. Jest ona zakorzeniona w postanowieniach „trzech soborów powszechnych” [z lat 325, 381 i 431; czterech późniejszych, uznawanych przez pozostałe Kościoły wschodnie, wspomniane Kościoły nie akceptują – KAI].

Dokument wspomina też, że po podpisaniu w 1994 przez zwierzchników Kościołów koptyjskiego i etiopskiego protokołu o stosunkach wzajemnych dalszy ich rozwój został zahamowany, obecnie jednak strony zapowiadają, że stosunki te będą się wszechstronnie rozwijały, włącznie z ewentualnym zwołaniem „wspólnego Świętego Synodu”.

Stosunki między obu Kościołami zaczęły się psuć w czerwcu 1967 r., gdy po zajęciu przez Izrael Jerozolimy Wschodniej w wyniku „wojny sześciodniowej” powstał konflikt koptyjsko-etiopski na tle praw własności do klasztoru Deir-as-Sultan w Starej Jerozolimie, przy czym Izrael poparł Etiopczyków.

W 1994 zerwano stosunki, gdy koptyjski patriarcha Aleksandrii Szenuda III udzielił autokefalii (pełnej niezależności) nowo powstałemu Kościołowi w Erytrei. Wyłonił się on z Kościoła etiopskiego dwa lata wcześniej, gdy w wyniku referendum Erytrea, będąca do tego czasu częścią Etiopii, oderwała się od niej i zaistniała jako samodzielne państwo. Wtedy też Kościół etiopski zerwał wspólnotę eucharystyczną z koptami i Erytrejczykami.

Po podpisaniu deklaracji sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów dr Samuel Kobia podkreślił, że oba Kościoły „uroczyście ogłosiły jedność wiary, wierność wspólnemu świadectwu oraz gotowość pogłębiania i rozszerzania współpracy”, dały więc przykład konkretnych działań na drodze do jedności.

Kościoły koptyjski, etiopski i erytrejski, a także ormiański, syro-malabarski i syro-malankarski (w Indiach) tworzą rodzinę starożytnych Kościołów wschodnich, odrębnych zarówno od katolicyzmu, jak i od prawosławia. Łączy je m.in. uznawanie jedynie trzech pierwszych soborów powszechnych i specyficzne podejście do nauki o dwóch naturach w Chrystusie: boskiej i ludzkiej. Dlatego nazywano je niegdyś monofizyckimi, czyli uznającymi tylko jedną naturę – boską. Obecnie unika się tej nazwy, gdyż Kościoły te zgadzają się z resztą chrześcijaństwa co do dwóch natur Chrystusa, choć nadal posługują się odrębnym nazewnictwem w tym zakresie.