Koszalin: rekolekcje „Mężczyzna Boga”

Zanim zadadzą sobie pytanie o powołanie, potrzebują dowiedzieć się, kim są. Zaproszeni do koszalińskiego seminarium duchownego na rekolekcje „Mężczyzna Boga”, chłopcy i młodzi mężczyźni z całej diecezji poznali przykłady mężczyzn, którzy postawili na Boga w swoim życiu.

Ponad 20 chłopców – od gimnazjalistów po młodzież pracującą – poszukiwało w pierwszy weekend lutego odpowiedzi na pytanie postawione jako temat rekolekcji – „Mężczyzna Boga”. Spotkanie przygotowali klerycy V roku WSD.

Zanim młodzi podjęli temat, czym jest prawdziwa męskość, przyjrzeli się jej stereotypom. Wzorem, który prowadzi ich do zrozumienia, jak tę ideę wcielić w życie, jest św. Józef. – Na podstawie św. Józefa pokazujemy im, jak piękny może być mężczyzna – powiedział KAI ks. Piotr Wieteska, ojciec duchowny WSD. – To w niego przez wiele lat życia wpatrywał się Pan Jezus i od niego uzyskał obraz pięknego mężczyzny. W ten sposób człowieczeństwo Syna Bożego rozwijało się u boku św. Józefa.

Postać św. Józefa przybliżył młodym ks. Mateusz Chmielewski, pracujący w parafii katedralnej kapłan z rocznika poświęconego św. Józefowi. Natomiast o osobistym doświadczeniu bycia mężczyzną i działaniu Boga w życiu osobistym i małżeńskim opowiedział im Paweł Falkowski ze Sławna, strażak, ojciec czwórki dzieci.

Piotr Towarnicki, kleryk V roku, zauważa, że uczestnicy rekolekcji jednym głosem podkreślali cel swojego przyjazdu do WSD: potrzebę wyciszenia się, modlitwy i rozeznania powołania. – Pomagamy im odkryć pragnienia, które w sobie noszą, choć niekoniecznie są ich świadomi – powiedział. – Towarzyszymy im także w rozeznaniu powołania, w wyborze, który jest ich wolną decyzją.

Wśród ponad 20 uczestników, jest koszalinianin Marcin Makuch. Jak podkreśla nastolatek, w codziennym życiu trudno dostrzec wskazówki pomocne w zrozumieniu, jak stać się dojrzałym mężczyzną. – Świat, w którym się obracam, nie mówi mi, że do życia potrzebny jest Pan Bóg, że Jezusa umarł i zmartwychwstał po to, żebym był wolnym człowiekiem. Propozycje świata, jego zamęt, chcą mnie od tego odciągnąć – diagnozuje licealista.

W budynku WSD, jak zauważył, jest wiele miejsca na spokojną rozmowę z Bogiem. W domu przeciwnie – trudniej o taki czas, którego nikt by nie zagłuszał. Poza tym podczas rekolekcji umacnia go to, że w pragnieniu zbliżania się do Boga nie jest sam. – Nie jest nas może jakaś zawrotna ilość, ale to budujące, że przyjechaliśmy w tym samym celu. Znamy się także z innych wydarzeń i można powiedzieć: już tworzymy ze sobą wspólnotę.