Kraków: franciszkanie modlili się za T. Popiela, ucznia Jana Matejki

Krakowscy franciszkanie modlili się w intencji Tadeusza Popiela, ucznia Jana Matejki, autora części polichromii i witraży w Bazylice Franciszkanów w Krakowie. W piątek minęła 100. rocznica śmierci artysty.

Tadeusz Popiel zmarł 22 lutego 1913 r. w Krakowie, w pełni sił twórczych, mając zaledwie 50 lat. Po uroczystym nabożeństwie żałobnym odprawionym w Bazylice franciszkanów, został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

„Dziś, sto lat później w tej samej świątyni franciszkańskiej gromadzimy się na Mszy świętej, aby w duchu wdzięczności za jego pracę, którą możemy nadal podziwiać, modlić się za niego do Boga, któremu z taką pasją i talentem malarskim służył. Modlitwą chcemy objąć także jego córkę Annę, która zmarła 23 lutego 1982 r.” – mówił wikariusz klasztoru o. Piotr Bielenin.

„Dzieła geniusza i rąk ludzkich sprawiają, że nawet po śmierci ich twórców nie ginie pamięć o tych, którzy je wykonali” – dodał.

O. Bielenin przybliżył wiernym sylwetkę zasłużonego nie tylko dla franciszkanów artysty.

Tadeusz Popiel herbu Sulima urodził się w 1863 r. w Szczucinie. Był wychowankiem Krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych i uczniem Jana Matejki. Studiował także w Wiedniu i Monachium. W swoich pracach poruszał tematykę religijną i historyczną, malował sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Zajmował się również malarstwem ściennym i witrażami.

Był współautorem kilku panoram, m.in. najbardziej znanej Panoramy Racławickiej. Przyozdobił kilkadziesiąt kościołów i instytucji w Polsce i za granicą, wykonując lub projektując polichromie, freski czy witraże. Malarsko udekorował m.in. katedry we Lwowie i w Przemyślu, wykonał dekoracje teatru we Lwowie.

Uczestniczył w wielu wystawach, otrzymał złoty medal w Paryżu w 1890 r. za obraz Mojżesz na Górze Synaj. W 1893 r. obraz Tadeusza Popiela „Po burzy”, wystawiony w dziale polskim Wystawy Światowej w San Francisco uzyskał złoty medal, a następnie wielkie złote medale na wystawach w Chicago i Filadelfii, wreszcie zakupiony został przez muzeum w St. Louis.

W 1899 r. wygrał konkurs na dekorację malarską kaplicy polskiej św. Stanisława w Bazylice świętego Antoniego w Padwie. Zgodnie z warunkami konkursu, przed rozpoczęciem prac, spędził rok we Włoszech, w Akademii Florenckiej, Rzymie, Wenecji i Loreto, gdzie doskonalił umiejętność malarstwa freskowego.

W Wenecji poznał patriarchę miasta kardynała Giuseppe Sarto, późniejszego papieża Piusa X, którego portretował i który odznaczył go w 1905 r. godnością szambelana papieskiego.

W Krakowie ozdobił drugą część nawy głównej Bazyliki Franciszkanów i projektował mozaikę św. Franciszka na jej absydzie od Placu Wszystkich Świętych, a jego monumentalna Golgota jest wystawiana okresowo w kościele Bernardynów.

Aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym, zakładał szkoły rysunku i stowarzyszenia: Młoda Sztuka we Lwowie i Stowarzyszenie Artystów w Poznaniu. Tadeusz Popiel osiągnął znaczną popularność za życia, odznaczał się pracowitością i różnorodnością zainteresowań.