Kraków: o prześladowanych chrześcijanach na spotkaniu Huta Ducha Świętego

W wielu krajach ludzie, patrząc na chrześcijan, są zszokowani ich mądrością, ich miłością i przebaczeniem, którym obdarowują swoich prześladowców – przekonywał ks. Rafał Cyfka, dyrektor krakowskiego Biura Regionalnego Pomocy Kościołowi w Potrzebie podczas kolejnego spotkania Huta Ducha Świętego w Krakowie. O działaniu Ducha Świętego w prześladowanym Kościele mówiła również Lilian Nazha, pochodząca z Homs w Syrii.

W swojej konferencji ks. Rafał Cyfka nawiązał do czasów apostołów i pierwszych chrześcijan, i do sytuacji w XXI wieku, przytaczając historie osób, które poznał dzięki PKwP. Jak podkreślił, wszyscy narażeni na cierpienia ze względu na swoją wiarę, odwagę otrzymywali właśnie od Ducha Świętego, zgodnie z zapowiedziami Jezusa, który obiecywał, że chociaż przez Jego Imię przyjdą na Jego wyznawców prześladowania, nie zostawi wierzących samymi i da im Ducha Świętego, który będzie mówił w nich. – Dzisiaj chrześcijanie doświadczają tej obecności Pana Boga i mocy Ducha Świętego, która działając w ich życiu powoduje, że w wielu krajach ludzie, patrząc na chrześcijan, są zszokowani ich mądrością, ich miłością i przebaczeniem, którym obdarowują swoich prześladowców – mówił dyrektor krakowskiego PKwP.

Jedną z przywołanych historii, było świadectwo z regionu Oriso w Indiach, gdzie 50 tys. chrześcijan zostało wygnanych ze swoich domów, część musiała w obawie przed śmiercią ukrywać się w lasach, aż w końcu trafili do obozu dla uchodźców. – Pod namiotami modlili się mocą Ducha Świętego za swoich prześladowców, tak jak modlił się Jezus na krzyżu: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. Moc Ducha Świętego sprawiała, że do obozu zaczęli znów przychodzić ekstremiści, ale nie po to, żeby zabijać i niszczyć. Oni klękali przed chrześcijanami prosząc o chrzest – opowiadał ks. Cyfka. Jak tłumaczy dalej, to świadectwo ich wiary i zadziwienie, że siła przebaczenia pokonała nienawiść, przekonało oprawców o wyjątkowości chrześcijaństwa. – My was zobaczyliśmy i poznaliśmy, że Jezus jest prawdą, bo nie umiera się za baśnie i mity, ale za Kogoś, kogo się zna – przytoczył ich słowa ks. Cyfka.

Swoim świadectwem z zebranymi podzieliła się także Lilian Nazha – 22-letnia Syryjka, pochodząca z miasta Homs, która aktualnie, dzięki pomocy polskiego kapłana przebywa w Polsce. Opowiadała, jak w 2012 roku, jednego dnia, cała jej rodzina obudzona hukiem bombardowań musiała zdecydować, że zostawia wszystko i ucieka w bezpieczniejsze regiony kraju. Lilian przyznaje, że po powrocie nie mogła poznać swojego miasta, domu i klasztoru jezuitów, w którym dotychczas gromadzili się tamtejsi chrześcijanie, a w czasie okupacji miasta także muzułmanie szukający pomocy. – Bardzo źle czułam się widząc, jak zniszczony jest mój dom, jak zniszczony jest mój kościół, ale postanowiłam, że nie chcę trwać w tym smutku i żalu – mówi Lilian. Wraz z rodziną szybko, mimo dalszego braku prądu, wody, artykułów w sklepach, zaczęli odbudowywać swój dom, a potem i kościół. Inicjatywą, w która zaangażowała się nastolatka, były zajęcia dla dzieci, które w 2015 roku przerodziły się w Centrum Edukacyjne. Tam społeczność chrześcijańska i muzułmańska na nowo odbudowała wzajemne relacje.

– Czasem organizując z Siostrami Kanoniczkami Ducha Świętego i z młodzieżą spotkania Huta Ducha Świętego zapraszamy osoby, które w swoim życiu doświadczają mocy świadectwa, które daje Duch Święty – mówi br. Piotr Loose z Towarzystwa Ducha Świętego. – Każdy doświadcza Go na swój sposób, a chrześcijanie dotknięci prześladowaniami potrzebują Go by odważnie wyznawać Jezusa – opisuje intencję spotkania członek Towarzystwa.

Huta Ducha Świętego jest wydarzeniem, które swoimi początkami sięga nowenny przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego w 2013 r. organizowanej przez Zakon Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia oraz Towarzystwo Ducha Świętego. W kościele przyklasztornym sióstr Kanoniczek pw. św. Tomasza na ulicy Szpitalnej w Krakowie, w każdy drugi poniedziałek miesiąca z braćmi i siostrami gromadzi się młodzież i dorośli na wspólnej modlitwie uwielbienia, adoracji, nauczaniu o Duchu Świętym i dzieleniu się świadectwem wiary.