Kraków: studenci wspominali bp. Jana Pietraszkę

Bp Jan Pietraszko był nadzwyczajny w swojej zwyczajności – mówił bp Tadeusz Pieronek o wieloletnim duszpasterzu studentów i krakowskim biskupie pomocniczym, którzy jest kandydatem na ołtarze. Z okazji 90. rocznicy Duszpasterstwa Akademickiego u św. Anny odbyło się w Krakowie spotkanie, podczas którego wspominano wybitnego kapłana.

Spotkanie odbyło się w salach duszpasterstwa akademickiego przy kolegiacie św. Anny. Uczestniczyli w nim bp Tadeusz Pieronek, Ludmiła Grygiel i Marta Żurawska.

Sługa Boży bp Jan Pietraszko był szczególnie zasłużony dla krakowskiego duszpasterstwa akademickiego. Ks. prof. Józef Tischner mówił o nim, że „zamieniał ziarno Ewangelii w chleb dla wygłodzonych”. Tajemnicę jego kazań, które w latach powojennych przyciągały do kolegiaty św. Anny tłumy krakowian, Ludmiła Grygiel tłumaczyła tym, że był to człowiek, który „miał głębokie przekonanie o tym, co mówił, a takie przekonanie ma tylko ktoś, kto wierzy w to, co mówi”.

Autorka książki o bp. Pietraszce „Prorok ze św. Anny” wyjaśniła też, że określenie „prorok” w odniesieniu do legendarnego duszpasterza młodych rozumie w sensie biblijnym. „Prorok mówi ludziom, czego Bóg od nich chce. Prorok troszczy się o człowieka i z miłości do niego chce go doprowadzić do Boga” – podkreślała.

Bp Tadeusz Pieronek zetknął się z bp. Janem Pietraszką jako kleryk. Ks. Pietraszko był wówczas prefektem w krakowskim seminarium duchownym. „On myślał Ewangelią. Był blisko Boga i blisko Ewangelii i tym należy tłumaczyć skorupkę, którą był otoczony” – wspominał cichego i nieśmiałego kapłana. „Był nadzwyczajny w zwyczajności, nigdy nie pchał się do pierwszych rzędów. Był mistykiem w tym sensie, że słuchał Boga” – dodał.

Marta Żurawska, która pamięta sługę Bożego jako duszpasterza akademickiego, wspominała: „Kochaliśmy go bardzo i on nas kochał. Żył naszym życiem i pokazywał całym sobą, że kochać kogoś to cieszyć się nim. Odrywał nas od codziennych, szarych trosk i podnosił nasze spojrzenia w stronę nieba”. Wyznała, że gdy zobaczyła go po raz pierwszy, modlącego się w kościele, „jakby przeszła iskra”. „Cała nauka bp. Jana miało na celu to, żeby ludzie zobaczyli, że doczesność jest tylko przedsionkiem, w którym zapalają się iskry, które prowadzą do Ognia – Boga” – nawiązała do tej metafory Ludmiła Grygiel.

Według autorki książki o bp. Pietraszce, pokazywał on istotę chrześcijaństwa, którą można streścić w słowach: rodzinność i odpowiedzialność. Bp Pietraszko, zapamiętany jako intelektualista, miał jej zdaniem w sobie naturalną religijność polskiego ludu i korzystał z doświadczenia wiary ludzi, którzy na niego wpłynęli, jak dziadkowie czy rodzice.

Uczestnicy spotkania podkreślali również, że bp Pietraszko był kimś szczególnym także dla kapłanów. „Był wyzwaniem, nie wszyscy go lubili. Wierne wypełnianie biskupich obowiązków powodowało, że wystawiał się na ryzyko odrzucenia” – wspominał bp Tadeusz Pieronek. Ludmiła Grygiel dodała, że bardzo ważnym punktem odniesienia dla bohatera jej książki był kard. Adam Stefan Sapieha. „To postać, która była dla niego ważnym kryterium oceny ludzi, świata i Kościoła”- podkreślała.

Pytana o proces beatyfikacyjny bp. Pietraszki, poinformowała, że w styczniu przyszłego roku ma odbyć się w Rzymie spotkanie na temat heroiczności cnót sługi Bożego.

Bp Jan Pietraszko urodził się w 7 sierpnia 1911 r. w Buczkowicach koło Żywca. Wychował się w wielodzietnej rodzinie – miał pięciu braci i pięć sióstr. Ukończył Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej Krakowskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1936 r. w Krakowie z rąk abp. Adama Stefana Sapiehy i rozpoczął posługę wikarego i katechety w Rabce. Po dwóch latach został kapelanem metropolity abp. Adama Stefana Sapiehy. W 1942 pracował już w parafii w Czarnym Dunajcu. W 1944 r. został wikarym w Zakopanem. Tu był kapelanem hufca ZHP. W parafii św. Szczepana w Krakowie podjął się funkcji kapelana chorągwi ZHP. Był prefektem w krakowskim seminarium duchownym i proboszczem parafii św. Anny w Krakowie oraz duszpasterzem krakowskich studentów.

15 kwietnia 1963 ks. Pietraszko przyjął sakrę biskupią. Był między innymi przewodniczącym kurialnej komisji do spraw sztuki kościelnej i członkiem komisji apostolstwa świeckich przy Episkopacie Polski oraz krajowym duszpasterzem pisarzy.

Był bliskim współpracownikiem i przyjacielem kard. Karola Wojtyły. Zmarł w opinii świętości 2 marca 1988 r. W 1994 r. kard. Franciszek Macharski rozpoczął jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym. W 2001 roku akta procesu zostały przekazane rzymskiej Kongregacji ds. Świętych.