Kraków: uroczystość 65-lecia kapłaństwa kard. Stanisława Nagyego

„Kapłaństwo to miłość serca Jezusowego i w takim duchu swoje powołanie realizuje kard. Stanisław Nagy” – mówił w homilii o Jubilacie kard. Stanisław Dziwisz podczas dzisiejszych uroczystości w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. Metropolita krakowski wyraził swoją wdzięczność kardynałowi za to, że „przez 65 lat wzbogacał kulturę teologiczną w naszym kraju i czyni to nadal”. Na uroczystości przybył m.in. abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce.

Kard. Stanisław Dziwisz w homilii podkreślał, że dzień, w którym kard. Stanisław Nagy przyjął święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego krakowskiego biskupa pomocniczego Stanisława Rosponda był początkiem, ale także uwieńczeniem drogi życia, która zaczęła się w 1921 roku w religijnej rodzinie w Bieruniu Starym. „To była pierwsza szkoła życia kardynała, tam otrzymał dar wiary, przynależności do Kościoła i narodu, tam też uczył się solidnej pracy” – mówił metropolita krakowski. Przypomniał także, że jako 16–latek kard. Nagy wstąpił do zgromadzenia sercanów, dla których stał się wybitnym synem.

Zdaniem kard. Dziwisza dzisiejszy Jubilat jest kapłanem według serca Jezusowego i otwartość serca to klucz do zrozumienia Jego postawy. „Kapłaństwo to miłość serca Jezusowego i w takim duchu swoje powołanie przez całe życie realizuje kard. Nagy” – podkreślał metropolita. „Złożył On w sercu Jezusa wszystkie swoje nadzieje, aby do serca Zbawiciela prowadzić innych” – dodał.

Według hierarchy kard. Nagy przez cały czas formował swój umysł, pogłębiał studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, u księży sercanów w Tarnowie, a także na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, z którym był bardzo związany i wniósł swój wkład w rozwój tej uczelni. „Kard. Nagy ubogacił przez to kulturę teologiczną w Polsce, a dzięki swojej przenikliwości czyni to do dziś” – mówił kard. Dziwisz, dodając, że Jubilata charakteryzuje wierność prawdzie i stał się też drogowskazem dla ludzi szukających miejsca w skomplikowanym świecie.

Metropolita krakowski mówił także o przyjaźni jaka łączyła kard. Nagyego z Janem Pawłem II i że ich duchowa więź trwa nadal, o czym świadczą publikacje Jubilata o Ojcu Świętym. „Kard. Nagy wspierał Jana Pawła II swoim doświadczeniem naukowym, kapłańskim i świeżym myśleniem, były to twórcze i bliskie relacje” – wspominał kard. Dziwisz. Jego zdaniem powołanie w 2003 r. kard. Nagyego do kolegium kardynalskiego przez Ojca Świętego to wyraz wdzięczności za służbę jego życia.

Na koniec metropolita krakowski w imieniu Kościoła krakowskiego i polskiego podziękował kard. Nagyemu za to co wnosi w nasze życie wiary, za troskę o kształt życia społecznego, ojczyznę i za wielką przyjaźń.

Na uroczystości 65-lecia kapłaństwa kard. Stanisława Nagyego do krakowskich Łagiewnik przybył abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, który po Mszy św. odczytał list od papieża Benedykta XVI skierowany do Jubilata. Obecny był również m.in. kard. Franciszek Macharski, arcybiskup Damian Zimoń, metropolita katowicki, bp Wiktor Skworc, ordynariusz diecezji tarnowskiej. Po nabożeństwie odczytano także listy do kard. Nagyego od arcybiskupa Józefa Kowalczyka, prymasa Polski oraz prymasa seniora kard. Józefa Glempa.

Na koniec kard. Stanisław Nagy podziękował wszystkim za przybycie i wyraził swoją wdzięczność za modlitwę i udzielił błogosławieństwa.

Kard. Stanisław Nagy urodził się w śląskiej, górniczej rodzinie. 8 lipca 1945 otrzymał święcenia kapłańskie w Zgromadzeniu Najświętszego Serca Jezusowego z rąk ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa Stanisława Rosponda. W latach 1952-1958 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem Studium Teologicznego w Krakowie, powstałego z jego inicjatywy. Związany z KUL – w 1952 obronił tam pracę doktorską, w 1968 uzyskał habilitację, w 1979 tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1985 profesora zwyczajnego. Od 1958 aż do przejścia na emeryturę wykładał teologię fundamentalną na KUL. Był także prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu ds. Nauki. Z nominacji Jana Pawła II przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie.

W pociągu relacji Kraków – Lublin poznał podobno Karola Wojtyłę, z którym łączyła go później przyjaźń, wyprawy po górach i bliska współpraca.

13 października 2003 został wyświęcony na arcybiskupa ze stolicą tytularną Holarensis, a 21 października 2003 podniesiony do godności kardynalskiej przez papieża Jana Pawła II z diakonią kościoła Santa Maria della Scala (Matki Bożej na Schodach).