Drukuj Powrót do artykułu

Ks. bp Czesław Lewandowski

18 sierpnia 2009 | 12:52 | ks an/maz Ⓒ Ⓟ

Ks. bp Czesław Lewandowski urodził się 15 sierpnia 1922 r. w Kole (Wielkopolska). Był trzecim z siedmiorga rodzeństwa.

Przed wybuchem wojny w 1939 r. ukończył szkołę podstawową i cztery klasy dawniejszego gimnazjum. W okresie okupacji pracował. Po wojnie, w lipcu 1945 r. uzyskał świadectwo dojrzałości i od października tego roku rozpoczął studia we włocławskim Wyższym Seminarium Duchownym. Ukończył je otrzymując święcenia kapłańskie 18 VI 1950 r. z rąk biskupa Karola Radońskiego.

Jego pierwszą placówką duszpasterską był Lubraniec, gdzie pełnił obowiązki wikariusza i prefekta. Po dwóch latach został przeniesiony do Sieradza i pracował tam jako wikariusz do roku 1955. Stamtąd wyjechał do Lublina na studia. Teologię moralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uczkończył w 1958 roku z tytułem magistra.

Po ukończeniu studiów został ojcem duchownym w Niższym Seminarium Duchownym we Włocławku, nauczał także religii w innych szkołach włocławskich. W 1961 r., gdy Niższe Seminarium zostało zlikwidowane przez władze państwowe, ks. Lewandowski został przeniesiony do Kalisza na stanowisko kapelana szpitala. W tym czasie prowadził również katechizację wśród dzieci i młodzieży.

W 1965 r. otrzymał nominację na ojca duchownego Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Pełnił tę funkcję do czerwca 1973 r.

16 lutego 1973 r. ks. Lewandowski został mianowany biskupem tytularnym fidolomeńskim i pomocniczym włocławskim. Sakrę biskupią przyjął 1 kwietnia 1973 r. w katedrze włocławskiej z rąk Prymasa Polski Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Na swoja dewizę bp Lewandowski wybrał słowa: „In Domino Speravi” (Panu zaufałem).

Przez 24 lata służył w diecezji włocławskiej jako biskup pomocniczy u boku trzech kolejnych ordynariuszy: bpa Jana Zaręby, bpa Henryka Muszyńskiego i bpa Bronisława Dembowskiego. Był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Powołań Duchownych i Podkomisji ds. Seminariów Duchownych oraz Komisji ds. Duchowieństwa.

Na terenie diecezji włocławskiej pełnił funkcję wikariusza generalnego, przwodniczył także wielu komisjom diecezjalnym, radzie kapłańskiej, radzie duszpasterskiej i kolegium konsultorów. Zajmował się przez lata formacją duchową kapłanów, życiem zakonnym w diecezji oraz świeckimi pracownikami kościelnymi. Przewodniczył komisji misyjnej, komisji ds. sanktuariów oraz prowadził diecezjalną komisję synodalną II Polskiego Synodu Plenarnego. A więc w kręgu zainteresowań księdza biskupa leżało wszystko, co dotyczy powołań do stanu duchownego, ich formacji w seminarium i życia kapłańskiego.

Niewątpliwie jedną z największych i fizycznie najtrudniejszych przedsięwzięć duszpasterskich bp. Czesława Lewandowskiego była jego obecność w latach 1974-75 w poszczególnych 260 parafiach diecezji włocławskiej w okresie nawiedzenia kopii Obrazu Jasnogórskiego. Prawie w każdej parafii głosił homilię, przewodniczył uroczystościom i celebrował Eucharystię. Były to podnoszące na duchu doświadczenia wiary i pobożności ludzi tamtych czasów.

To, co z działalności biskupiej dało się ująć w liczbach, sam biskup Czesław skrzętnie odnotował w czterech grubych brulionach. I tak: 565 wizytacji w parafiach, czyli średnio biorąc w każdej był przynajmniej dwa razy; 195.225 osobom udzielił sakramentu bierzmowania; 469 alumnom udzielił święceń diakonatu, a 87 – święceń kapłańskich; sześciokrotnie uczestniczył w udzielaniu święceń biskupich. Nie da się bowiem uchwycić, a tym bardziej „ocenić efektów” jego osobistej modlitwy. Nie da się „zmierzyć” owoców godzin spędzonych w konfesjonale, wśród chorych, ani tego, co zrodziło się, zostało w duszach ludzkich dzięki szczeremu słowu, życzliwości, duchowemu wsparciu.

Katedra włocławska, a zwłaszcza konfesjonał, stał się dla Księdza Biskupa drugim miejscem, gdzie każdego wieczoru, długo przed nabożeństwem, można go było zastać jako spowiednika, dopóki starczyło mu sił fizycznych. Kiedy nie mógł już przychodzić do katedry, penitenci umawiali się na spowiedź w biskupim domu. W ostatnich latach swojego życia bp Czesław Lewandowski oddał się więc temu, co w kościelnym informatorze wymienił jako swoje umiłowanie… konfesjonał.

W wyniku postępującej w ostatnim czasie choroby stopniowo opadał z sił. Trwały coraz częstsze wizyty w szpitalu, aż do tej ostatniej w szpitalu włocławskim, gdzie zmarł w niedzielę 16 sierpnia 2009 r., dzień po swoich 87 urodzinach.

(Na podst. księgi pamiątkowej „W Panu złożyłem nadzieję”, ku czci Biskupa Czesława Lewandowskiego w 80. rocznicę urodzin)

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej.
Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy m.in. w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności.