Ks. prof. Jerzy Bajda spoczął na cmentarzu w Bochni

Ks. prof. dr hab. Jerzy Bajda – emerytowany profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie – spoczął 14 grudnia na cmentarzu komunalnym w Bochni. Uroczystości pogrzebowej przewodniczył biskup tarnowski Andrzej Jeż.

Mszę św. w bazylice mniejszej w Bochni koncelebrował wraz z biskupem tarnowskim emerytowany biskup łomżyński Stanisław Stefanek. W latach 1993–2008 był on dyrektorem Instytutu Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a właśnie z tą uczelnią związany był ks. prof. Bajda. Ponadto obecnych było ok. 80 kapłanów. Na Eucharystię przybyli też krewni zmarłego, przedstawiciele wyższych uczelni, m.in. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

„Ks. prof. Jerzy Bajda posiadał bardzo głęboki język teologiczny, który trzeba było odkodować, żeby podążać za Jego myślą. Był człowiekiem wielkiego taktu, kultury, głębi. Wielu kapłanów, którzy go znali, mówiło, że przebywanie z księdzem profesorem było pewnym doświadczeniem także świętości” – powiedział KAI bp Andrzej Jeż.

W uroczystości uczestniczył także ks. infułat Adam Kokoszka, który jako kleryk słuchał wykładów z teologii moralnej, które w tarnowskim seminarium głosił ks. prof. Bajda. „Dał się nam poznać jako wykładowca, który łączył umiejętność analizy i syntezy. Był człowiekiem odważnym w wypowiadaniu swoich poglądów z dziedziny teologii moralnej, społecznej, patriotycznej. Umiał tych wartości bronić. Był głosem sumienia w publicystyce polskiej. To człowiek i kapłan wielkiego formatu” – wspomina ks. Kokoszka.

Po Mszy ciało kapłana złożono na cmentarzu komunalnym przy ul. Orackiej w Bochni.

Ks. prałat prof. dr hab. Jerzy Bajda urodził się 11 maja 1928 roku w Bochni. Egzamin dojrzałości złożył w 1949 roku w Bochni, a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Karola Pękali 9 maja 1954 roku w Tarnowie. W latach 1954–56 był wikariuszem parafii pw. św. Mateusza w Mielcu. W 1956 rozpoczął studia specjalistyczne z prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które uwieńczył obroną doktoratu w 1963 r. Ponadto w latach 1960–62 był wikariuszem parafii Gorlice, a w 1963 – wikariuszem parafii katedralnej w Tarnowie. Od 1963 do 1966 roku sprawował obowiązki ojca duchownego w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie, a w latach 1965–72 wykładał także teologię moralną. W 1968 r. mianowano go diecezjalnym referentem do spraw ekumenizmu, a w latach 1969–72 był rektorem kościoła w Koszycach Małych.

W 1972 roku przestał pełnić obowiązki w diecezji tarnowskiej, aby podjąć pracę dydaktyczną i naukową w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1980 r. habilitował się, w rok później został docentem, a w 1993 r. otrzymał tytuł profesora. W 1997 r. objął kierownictwo Katedry Teologii Moralnej Małżeństwa i Rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Należał również do Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II na KUL-u oraz wchodził w skład redakcji kwartalnika „Ethos”. Był bardzo cenionym teologiem moralistą, wiele publikował, również w pismach „Nasz Dziennik” i „Moja Rodzina”. Współpracował z Radiem Maryja i Telewizją Trwam. Od 1992 r. był Kapelanem Jego Świątobliwości.

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w 2011 roku w Domu Księży Emerytów przy ul. Pszennej 7 w Tarnowie. Tam też zmarł 10 grudnia 2012 roku.