KUL – konferencja nt. roli uniwersytetu we współczesnym świecie

Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II odbyła się dziś Konferencja Naukowa „Idea i funkcje uniwersytetu. Colloquium z okazji 142 rocznicy urodzin ks. Antoniego Szymańskiego”. Wydarzenie było wspólną inicjatywą KUL i Instytut De Republica w celu poszukiwania odpowiedzi na pytanie o rolę oraz funkcję uniwersytetu we współczesnym świecie.

˗ Uniwersytet towarzyszy ludzkości od wielu stuleci. Niezależnie od upływu czasu jest przedmiotem licznych refleksji. Pytamy o jego kondycje, zadania, misję i funkcję. Dzisiaj kolejna odsłona tego cyklu dyskusji. Okazją do zorganizowania wydarzenia jest rocznica urodzin ks. Antoniego Szymańskiego, profesora i rektora naszej Alma Mater ˗ powiedział we wstępie ks. prof. dr hab. Antoni Dębiński.

W czasie konferencji dyskutowano na temat kondycji współczesnego uniwersytetu, z punktu widzenia jego misji. Koncentrowano się na rozważaniu istoty uniwersytetu jako miejsca poszukiwania prawdy oraz obrony wartości.

W imieniu rektora KUL, głos zabrała dr hab. Beata Piskorska, prof. KUL, prorektor ds. studentów, doktorantów i rozwoju. W swoim wystąpieniu przypomniała, że uniwersytet jest nie tylko miejscem prowadzenia badań naukowych i kształtowania procesu edukacyjnego, ale również przestrzenią wymiany myśli oraz kształtowania wspólnoty.

Uroczystości towarzyszyła prezentacja publikacji „Antoni Szymański. Zapiski 1929-1934”, opracowanej i poprzedzonej przedmową autorstwa ks. Antoniego Dębińskiego. Jest to diariusz obejmujący wpisy ks. Antoniego Szymańskiego z lat 1929-1934.

Konferencję zakończył Nadzwyczajny Koncert Kameralny w wykonaniu Kwartetu Śląskiego dedykowany pamięci lubelskiego kapłana.

Ks. Antoni Szymański (1881-1942) urodził się w Praszce k. Wielunia. Studiował w Diecezjalnym Seminarium Duchownym we Włocławku. Po przyjęciu święceń kapłańskich kontynuował naukę w Belgii, gdzie studiował filozofię i nauki społeczne. Od 1918 r. był związany z lubelską uczelnią. W latach 1933-1942 sprawował urząd rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W czasie okupacji był więziony na Zamku w Lublinie. Po uwolnieniu wyjechał do Bełżyc, skąd kierował Uniwersytetem. Organizował też pomoc dla pracowników uczelni i ich rodzin. Brał także udział w tajnym nauczaniu. W pracy naukowej skupiał się na zagadnieniach z zakresu katolickiej nauki społecznej, polityki ekonomicznej, filozofii i etyki.