KUL: modlitwa za śp. abp. Józefa Życińskiego w 5. rocznicę śmierci

W Środę Popielcową społeczność Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II modliła się za poprzedniego Wielkiego Kanclerza i arcybiskupa lubelskiego Józefa Życińskiego w 5. rocznicę jego nagłej śmierci.

Wspominając abp. Życińskiego, o. dr hab. Marcin Tkaczyk, prorektor ds. Nauki i Rozwoju KUL przypomniał słowa śp. metropolity lubelskiego wypowiedziane kilka dni przed śmiercią. – W wywiadzie opublikowanym dzień po śmierci, pytany przez dziennikarkę o to, jakie widzi problemy do rozwiązania, które stoją przed współczesnym Kościołem i światem oraz jakie kierunki reform Kościoła by zarekomendował, abp Życiński odpowiedział, że głównym problemem jest to, iż ludzie urządzają sobie życie bez Boga – powiedział o. prof. Tkaczyk i zadedykował tę myśl wszystkim w okresie Wielkiego Postu.

W homilii o. prof. Tkaczyk przypomniał, że czas Wielkiego Postu rozpoczyna się posypaniem głów popiołem. – Posypując głowy popiołem, uświadamiamy sobie, że nasze życie się kończy, że wszyscy pomrzemy wskutek zła, które od nas pochodzi – powiedział prorektor.

Zaznaczył, że śmierć jest nieunikniona i zawsze przychodzi znienacka. – Człowiek planuje, co będzie robił dzisiaj, w przyszłym tygodniu, a nie wie, że być może za chwilę przyjdzie mu stanąć w obliczu śmierci – dodał.

W tym kontekście wyjaśnił, że mądrzy ludzie patrzą na życie przez pryzmat śmierci. Zachęcił, aby przeżywać każdy dzień, ja gdyby był ostatnim na ziemi. – To pozwala nam na widzenie spraw naszego życia we właściwej perspektywie. Śmierć, która jest skutkiem grzechu, jest też początkiem nawrócenia – wyjaśniał.

Jednak taka postawa życiowa będzie bardzo często niezrozumiana przez współczesny świat. – Wydawać by się mogło, że rozmyślając o śmierci i jeszcze nakłaniając innych do tego, odrywamy się od spraw tego świata, który potrzebuje naszego zaangażowania. Ale paradoksalnie najbardziej zaangażowanymi ludźmi są właśnie ci, którzy żyją w świadomości nadchodzącego kresu życia – mówił o. Tkaczyk.

Chrześcijanie w tym rozmyślaniu o śmierci mają dodatkową pociechę w prawdzie, ku której zmierza czterdziestodniowy okres pokuty i pojednania – tłumaczył dalej. – Znajdujemy ją w naszej wierze w zmartwychwstanie Chrystusa. W to, że Ten, który przeszedł ze śmierci do życia, nas wszystkich ochrzczonych chce zabrać do tego życia ponownie ze sobą – zaznaczył kaznodzieja. Dlatego chrześcijanie powinni patrzeć na życie nie tyle z perspektywy śmierci, co z perspektywy wieczności.

***
Józef Życiński urodził się 1 września 1948 w Nowej Wsi. Był wybitnym filozofem, teologiem, publicystą, wykładowcą i członkiem wielu międzynarodowych gremiów naukowych. W latach 1990-1997 był biskupem tarnowskim, a następnie do śmierci w 2011 r. – arcybiskupem metropolitą lubelskim i Wielkim Kanclerzem KUL.

Od 1999 r. wykładał na Wydziale Filozofii KUL, gdzie kierował Katedrą Relacji między Nauką a Wiarą. Jego zainteresowania naukowe obejmowały m.in. naturalizm metodologiczny, teizm ewolucjonistyczny, filozofię procesu, pole racjonalności, matematyczność przyrody, emergencję, ewolucjonizm.

Napisał ponad 50 książek i około 350 artykułów poświęconych problematyce filozofii oraz dialogu chrześcijaństwa z myślą współczesną. Był inicjatorem, organizatorem i gospodarzem trzech Kongresów Kultury Chrześcijańskiej w Lublinie, przewodniczącym Rady Programowej KAI.
Zmarł nagle na zawał serca, 10 lutego 2011 podczas pobytu w Rzymie.