„L’Osservatore Romano”: Wielkanocna szopka

W artykule pod tytułem „Wielkanocna szopka” w „L’Osservatore Romano” Giancarlo Manieri pisze o inicjatywie prowadzonej przez księży salezjanów rzymskiej parafii św. Jana Bosko.

Od kilku lat, w tym samym miejscu, gdzie w okresie Bożego Narodzenia stoi szopka, budowana jest grota pustego Grobu Pańskiego, do której sunie pochód kobiet w strojach ze wszystkich stron świata.

Szopka jest odpowiedzią na pytanie, jakie salezjanie stawiali sobie od dawna: „Dlaczego na Boże Narodzenie, święto Wcielenia Pańskiego, buduje się szopkę, a na Wielkanoc, święto świąt, pamiątkę Chrystusa, który aby nie pozostawić ludzkości staje się chlebem, uroczystość, która upamiętnia najbardziej niewiarygodny cud, jakim jest zmartwychwstanie, nie przygotowuje się niczego podobnego”.

Tak powstała makieta czy panorama, „która przypomina ludowi Bożemu końcowe wydarzenia zbawienia: ostatnią wieczerzę wraz z ustanowieniem Eucharystii w Wielki Czwartek; śmierć na krzyżu w piątek Męki Pańskiej; grób, który w Wielką Sobotę jest pusty po zmartwychwstaniu; niedzielę, która się nie kończy, Paschę Pana”. Scenerię stanowią sceny symboliczne dla wszystkich kontynentów: wielbłądy na pustyni dla Afryki, Wielki Mur chiński dla Azji, Koloseum dla Europy, drapacze chmur i statua wolności dla Ameryki, łodzie mieszkańców Wysp Wielkanocnych dla Oceanii.

Watykański dziennik przyznaje, że pomysł „szopki wielkanocnej” jest śmiały, ale ma swe uzasadnienie: „grób bez lokatora jest proroctwem: jest pusty, by opróżnić wszystkie groby na całym świecie. Wszyscy umierają… wszyscy zmartwychwstają… wydarzenie jedyne w swoim rodzaju wczoraj, dziś i na wieki. Prowadzeni przez kobiety, które idą do grobu, wszyscy podążamy do punktu omega, które jest również punktem alfa, nowym początkiem, wieczną chwilą, wiecznie młodą”.