80 lat pod patronatem Świętego Proboszcza z Ars

Za świątynię będącą chlubą Sołacza i Poznania dziękował abp Stanisław Gądecki, który 9 października wieczorem przewodniczył Mszy św. sprawowanej w 80. rocznicę konsekracji poznańskiego kościoła pw. św. Jana Marii Vianneya, Proboszcza z Ars.

Uroczystą Eucharystię metropolita poznański koncelebrował wraz z kapłanami, którzy niegdyś pracowali w parafii pw. św. Jana Marii Vianneya w Poznaniu, pochodzą z niej oraz obecnie w niej mieszkają.

W homilii abp Stanisław Gądecki zwrócił uwagę na potrzebę wdzięczności wobec wszystkich, dzięki którym „przed osiemdziesięciu laty powstała świątynia, która stała się chlubą Sołacza i Poznania”. Zaznaczył przy tym, że dla świątyni 80 lat „to jest jedna chwila, która minęła”, jednak „dla ludzi jest to dużo czasu”.

„Ta kruchość i szybkość przemijania ludzkiego życia skłania nas do dziękczynienia, aby to pokolenie, które już bezpośrednio nie jest związane z budową, także miało okazję do wyrażenia wdzięczności Bogu i ludziom za to dzieło” – wyjaśnił kaznodzieja.

Jednocześnie arcybiskup, przypominając słowa św. Pawła: „w każdym położeniu dziękujcie”, podkreślił potrzebę nauczenia się dziękowania w codziennym życiu. Wezwał też wiernych, aby „nie wstydzili się mówić: «dziękuję»” i uczyli tego samego dzieci. „Dziękujmy Bogu i ludziom, a nasze życie nabierze innych kolorów: życia, nadziei i miłości” – zapewniał abp Gądecki.

„Chcemy podczas tej uroczystości wyrazić naszą wdzięczność Bogu za tych, którzy wznosili tę świątynię, za tych, którzy wspierali to dzieło duchowo i materialnie oraz za wspaniałych proboszczów, którzy tu posługiwali” – zaznacza w rozmowie z KAI ks. kan. Bogdan Reformat, proboszcz parafii pw. św. Jana Marii Vianneya w Poznaniu wymieniając wśród dobrodziejów parafii, o których wspólnota pamięta przed Bogiem, także Eliasza Barucha, żydowskiego bankiera, który ofiarował parcelę pod budowę kościoła.

Jak podkreśla duszpasterz, ta rocznica jest okazją do spojrzenia w przeszłość, w historię, ale też „każe myśleć o przyszłości, bowiem obowiązek troski o piękno tego kościoła spada na nas, duszpasterzy i parafian, tworzących tę wspólnotę – żywy Kościół”.

Ks. Reformat zauważa również, że jeżeli „przestrzeni materialnej nie wypełni przestrzeń duchowa, a jej nie wypełnimy miłością Boga i bliźniego”, to nawet najpiękniejsza świątynia „szybko stanie się muzeum, a nie wyrazem naszej czci względem Boga”.

Pięknie położony kościół parafialny pw. św. Jana Marii Vianneya znajduje się na Sołaczu, starej, willowej dzielnicy Poznania. Został on zbudowany według projektu Stanisława Mieczkowskiego w latach 1928-1930 w stylu neoklasycystycznym. Ma kształt rotundy, której fronton zdobi sześciokolumnowy portyk, a jego kopułę wieńczy ażurowa latarnia.

Parafia na Sołaczu została wydzielona z poznańskiej parafii pw. św. Wojciecha, której proboszczem był ks. Narcyz Putz, jeden ze 108 męczenników II wojny światowej beatyfikowanych 1999 r. przez Jana Pawła II. To jego starania doprowadziły do tego, że wspólnota pw. św. Jana Marii Vianneya znalazła się pośród sześciu parafii erygowanych w Poznaniu przez Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda 31 marca 1928 r. Fakt ten zresztą odnotował watykański dziennik L’Osservatore Romano.

Kościół na Sołaczu jest jedyną świątynią na terenie archidiecezji poznańskiej, i jedną z nielicznych w Polsce, której patronuje Święty Proboszcz z Ars. Był on również jednym z kościołów stacyjnych podczas peregrynacji relikwii tego świętego po archidiecezji wiosną br., w kończącym się wówczas Roku Kapłańskim.