100-lecie wieczystej adoracji w klasztorze klarysek w Kętach

„Adoracja Najświętszego Sakramentu to dialog serca ludzkiego z miłującym sercem Boga” – podkreślił bp Tadeusz Rakoczy, który przewodniczył 6 lutego uroczystościom jubileuszu 100-lecia wieczystej adoracji Jezusa Eucharystycznego w klasztorze sióstr klarysek w Kętach na Podbeskidziu.

W tutejszym sanktuarium pierwszego wystawienia Najświętszego Sakramentu do publicznej adoracji, trwającej w dzień i w nocy, dokonał 6 lutego 1910 roku ówczesny sufragan krakowski bp Anatol Nowak.

Dziś wspólnie z ordynariuszem Msze św. dziękczynną celebrowali liczni księża i zakonnicy z diecezji bielsko-żywieckiej. Na uroczystości przybyli mieszkańcy Kęt oraz pielgrzymi z różnych zakątków Śląska i Małopolski.

Bp Rakoczy w homilii odczytał zapiski z kroniki klasztornej, opisujące szczegółowo wydarzenia sprzed równo 100 lat. Według biskupa, te świadectwa sprzed wieku stanowią dowód wielkiej miłości człowieka do Chrystusa obecnego Najświętszym Sakramencie – miłości trwającej, jak podkreślał duchowny, w czasach pokoju i wojny.

„Stało się tradycją, że uczniowie tutejszych szkół idąc na lekcje, nawiedzają Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Wielu ludzi wyprosiło tu potrzebne łaski, odnalazło drogę do Boga i pojednania z bliźnimi. Gdyby ściany tej świątyni umiały mówić, powiedziałyby nam o wiele więcej o tym, co jest zapisane w wieczystej Księdze Życia w niebie” – mówił hierarcha.

Ordynariusz zaznaczył, że adoracja eucharystyczna nie jest ucieczką od świata, lecz polega na trwaniu z Chrystusem na modlitwie. „Adoracja Najświętszego Sakramentu to dialog serca ludzkiego z miłującym sercem Boga. Współczesny świat, w którym jest tyle hałasu, zagubienia i pogoni za każdą sprawą, potrzebuje milczącej adoracji Jezusa obecnego w Eucharystii. Jakże więc cenne i błogosławione są takie ośrodki jak ten klasztor w Kętach” – mówił biskup, który odczytał także specjalne błogosławieństwo dla kęckich klarysek od papieża Benedykta XVI.

Wśród darów okazji sobotnich uroczystości siostry otrzymały m.in. nową monstrancję od przyjaciół z Rzeszowa, puszkę i kielich od władz Kęt oraz ornat od polskich sióstr prezentek z Watykanu.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX wieku we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska, Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.

Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 roku, dzięki swej fundatorce służebnicy Bożej matce Marii Walentynie Łempickiej. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał w kęckim klasztorze uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Obecnie w klasztorze przebywają 23 siostry. Modlą się nieustannie przed Jezusem Eucharystycznym w intencjach przynoszonych przez parafian, pielgrzymów i tych, którzy przysyłają prośby za pomocą Interenetu.