Drukuj Powrót do artykułu

Leon XIII – papież ludzi pracy, świata nauki i jedności Kościoła

05 września 2010 | 01:35 | kg (KAI)/ms Ⓒ Ⓟ

W niedzielę 5 września Benedykt XVI złoży krótką, trzygodzinną wizytę w Carpineto Romano, gdzie 200 lat temu urodził się jeden z jego poprzedników – Leon XIII. W tym małym miasteczku w prowincji Lacjum, na południowy zachód od Rzymu, Ojciec Święty będzie przebywał od 8.45 do 11.30 i spotka się w tym czasie z miejscowymi władzami i odprawi Mszę św. pod gołym niebem.

Z tej okazji przypominamy pokrótce osobę Leona XIII – jednego z największych papieży ostatnich dwóch stuleci.

Urodził się on jako Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci 2 marca 1810 r. we wspomnianym Carpineto (diecezja Anagni) jako szóste z siedmiorga dzieci. Rodzina była bardzo pobożna i związana z Kościołem, m.in. starszy brat przyszłego papieża – Giuseppe (1807-1890) został jezuitą, a później jego brat już jako biskup Rzymu mianował go w 1879 r. kardynałem. Sam Gioacchino (używał głównie tego imienia) rozpoczął w 1818 r. naukę w kolegium jezuickim w Viterbo, po czym w latach 1824-1832 studiował w Kolegium Rzymskim. Następnie wstąpił do Papieskiej Akademii Szlachty Kościelnej (dziś Papieska Akademia Kościelna), kształcącej dyplomatów Stolicy Apostolskiej. W 1836 r. uzyskał doktorat z teologii i wkrótce potem dyplom z ukończenia studiów „utroque iuris”, czyli prawa cywilnego i kanonicznego.

Na początku 1837 r., jeszcze jako kleryk, rozpoczął współpracę z Kurią Rzymską, m.in. w Trybunałach Sygnatury Apostolskiej Sprawiedliwości i Łaski, a następnie został relatorem w nieistniejącej już dziś Kongregacji Dobrego Rządu (którą sam później już jako papież zlikwidował).

Ostatniego dnia 1837 r. – 31 grudnia – przyjął święcenia kapłańskie, po czym już 17 lutego 1838 r. został delegatem apostolskim w Benewencie, w 3 lata później objął podobne stanowisko w Spoleto i wkrótce potem w Perugii.

Tam też zastała go papieska nominacja z 27 stycznia 1843 r. na arcybiskupa tytularnego Damietty (sakrę przyjął 19 lutego tegoż roku z rąk sekretarza stanu kard. Luigiego Lambruschiniego) i nazajutrz – na nuncjusza apostolskiego w Belgii. Urząd ten sprawował do 19 stycznia 1846 r., kiedy został biskupem Perugii (z zachowaniem osobistego tytułu arcybiskupa).

Na konsystorzu 19 grudnia 1853 r. bł. Pius IX włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. Nowy kardynał pełnił różne ważne stanowiska kurialne, m.in. 21 września 1877 r. został kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego i w kilka miesięcy później, gdy 7 lutego 1878 r. zmarł Pius IX, kierował tymczasowo Kościołem. Ale gdy 20 tegoż miesiąca kardynałowie wybrali go papieżem, jako Leon XIII objął już w pełni rządy w Kościele.

Od koronacji 3 marca 1878 r. rozpoczął się pontyfikat – jeden z najdłuższych w dziejach papiestwa, pełen ważnych wydarzeń w Kościele i na świecie. Już w swej pierwszej encyklice – „Inscrutabili Dei consilio”, ogłoszonej w niespełna 2 miesiące później (21 kwietnia 1878 r.) nowy papież nakreślił program swego pontyfikatu. Za jedno z najważniejszych zadań uznał pogodzenie Kościoła z kulturą, która stawała się coraz bardziej świecka, a nierzadko wręcz wroga Kościołowi. Były to czasy osławionego Kulturkampfu, czyli rozpętanej przez kanclerza Ottona von Bismarcka wojny państwa pruskiego z Kościołem. Papieżowi udało się, dzięki taktowi oraz zdolnościom i umiejętnościom dyplomatycznym, wyniesionym z pracy w Kurii, doprowadzić do zakończenia Kulturkampfu.

Mniej powodzenia miał Leon XIII w kontaktach z Francją, która również w owym czasie prowadziła politykę w znacznym stopniu antykościelną. Papież początkowo był bardzo życzliwie nastawiony do tego kraju, gdy jednak jego wysiłki na rzecz pojednania państwa i Kościoła nie przyniosły owoców, zmienił w znacznym stopniu swój stosunek do „Pierwszej Córy Kościoła”. Również na Półwyspie Apenińskim papież – choć pochodzący z tej ziemi – miał wielkie trudności z ułożeniem sobie właściwych stosunków z miejscowymi władzami i nadal – podobnie jak jego poprzednik, Pius IX – był „więźniem Watykanu”, którego niemal zupełnie nie opuszczał.

Swe stanowisko wobec różnych wydarzeń politycznych, społecznych, kulturalnych i innych, zarówno w Kościele, jak i w otaczającym go świecie, wyrażał najczęściej w encyklikach, których napisał najwięcej ze wszystkich jego poprzedników i – jak to wskazuje dotychczasowa historia Kościoła – również następców. Ogłosił ich łącznie 88 i były one poświęcone najróżniejszym zagadnieniom, zarówno wewnątrzkościelnym, jak i dotyczącym różnych krajów, czy całego świata.

Niewątpliwie jednym z najważniejszych dokumentów tego rodzaju była encyklika „Rerum novarum” z 15 maja 1891 – pierwsza oficjalna synteza nauki Kościoła katolickiego na tematy społeczne. Papież poddał w niej krytyce zarówno skrajny liberalizm ekonomiczny, prowadzący do wyzysku robotników jak i rodzący się wówczas marksizm, określany przez niego mianem kolektywizmu. Encyklika ta była wielki dokumentem Kościoła w obronie człowieka pracy. Pojawił się w niej m. in. postulat sprawiedliwej płacy rodzinnej oraz apel o współpracę pracodawców i pracobiorców. Przyszłość miała pokazać, że wiele propozycji i wniosków, do jakich doszedł w swym dokumencie Leon XIII, jeszcze do dziś zachowało aktualność.

Inną ważną dziedziną zainteresowań tego papieża była jedność Kościoła i jego aktywność na zewnątrz. Ojciec Święty zwracał uwagę np. na znaczenie znajomości Pisma Świętego: z datą 18 listopada 1893 ogłosił encyklikę „Providentissimus Deus” o potrzebie studiów biblijnych a w 1902 utworzył w tym celu Papieską Komisję Biblijną. Podkreślał też ważność poznawania i pogłębianie tomizmu, a samego św. Tomasza z Akwinu stawiał za wzór dla teologów i filozofów. Kilka dokumentów poświęcił masonerii, wskazując na jej nauczanie niezgodne z tym, co głosi Kościół.

Leon XIII uczynił z encyklik sposób porozumiewania się z episkopatami krajowymi – wystosował on kilkadziesiąt tego rodzaju dokumentów do biskupów na całym świecie, np. w Belgii, Hiszpanii, na Węgrzech, w Portugalii, Irlandii, Brazylii, USA, we Francji, Włoszech i w wielu innych krajach, a także w Ameryce Łacińskiej, Europie itd. Adresatami papieskich dokumentów byli też hierarchowie wschodnich Kościołów katolickich: melchickiego czy syryjskiego.

Z datą 19 marca 1894 ukazała się encyklika „Caritatis providentiaeque”, skierowana do biskupów polskich. Papież podkreślał w niej zasługi naszego narodu i Kościoła dla całego chrześcijaństwa. Wcześniej, w 1882 Leonowi XIII udało się doprowadzić do odrodzenia życia katolickiego na ziemiach zaboru rosyjskiego, a w rok później mianował 12 biskupów dla diecezji, które krócej lub dłużej były pozbawione pasterzy.

Papież Pecci potrafił zdobyć dla Kościoła katolickiego niemal powszechne uznanie na całym świecie a on sam uchodził za jedną z najbardziej wpływowych osobistości życia publicznego. Zmarł 20 lipca 1903 r. w wieku 93 lat jako jeden z najstarszych wiekiem papieży w dziejach Kościoła. Na krótko przed śmiercią, w marcu 1903 r. obchodził „srebrne gody” – 25-lecie sprawowania swego urzędu.

W tym roku mija 200 lat od urodzin tego papieża – z tej okazji 2 marca br. – w dniu jego urodzin – w Kościele włoskim, a zwłaszcza w diecezji Anagni, gdzie przyszły Ojciec Święty przyszedł na świat, rozpoczęły się uroczystości jubileuszowe. Zakończy je właśnie wizyta Benedykta XVI w Carpineto Romano 5 września. W ramach obchodów w Papieskim Uniwersytecie Laterańskim odbyła się sesja naukowa, poświęcona temu papieżowi. Władze Carpineto przygotowały wystawę poświęconą ich wielkiemu rodakowi.

Drogi Czytelniku,
cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie!
Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz trudniejsze.
Dlatego prosimy Cię o wsparcie portalu eKAI.pl za pośrednictwem serwisu Patronite.
Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj.
Wersja do druku
Nasza strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Możesz określić warunki przechowywania cookies na Twoim urządzeniu za pomocą ustawień przeglądarki internetowej.
Administratorem danych osobowych użytkowników Serwisu jest Katolicka Agencja Informacyjna sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (KAI). Dane osobowe przetwarzamy m.in. w celu wykonania umowy pomiędzy KAI a użytkownikiem Serwisu, wypełnienia obowiązków prawnych ciążących na Administratorze, a także w celach kontaktowych i marketingowych. Masz prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, wniesienia sprzeciwu, a także prawo do przenoszenia danych. Szczegóły w naszej Polityce prywatności.