Licheń: przełożone Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych zakończyły obrady

W Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej zakończyło się VIII Zebranie Plenarne Konferencji Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce (PŻKK). W pięciodniowym spotkaniu uczestniczyło siedemdziesiąt pięć sióstr ze wszystkich klasztorów klauzurowych należących do Konferencji PŻKK. Po raz pierwszy w obradach wzięły udział siostry anuncjatki, od czterech lat mieszkające w klasztorze w lesie grąblińskim.

Jak powiedziała s. Weronika Sowulewska, przewodnicząca Konferencji PŻKK, spotkanie miało charakter roboczo-formacyjny. Tematem przewodnim licheńskiego Zebrania Plenarnego było „Nawrócenie a powrót do charyzmatu w świetle najnowszych dokumentów Kongregacji ds. Życia Konsekrowanego i Instytutów Życia Apostolskiego”.

W tym roku do zgłębienia tematu mniszki zaprosiły o. Karola Kraja, karmelitę bosego z Rzymu, który zwrócił przede wszystkim uwagę na fakt, iż „nawracać trzeba się całe życie, aż do śmierci. Od tego na ile i w jaki sposób się nawrócimy, zależy realizacja charyzmatu danej wspólnoty, a co za tym idzie – misji powierzonej jej przez Boga” – powiedział o. Kraj.

We wtorek, 25 marca, z mniszkami spotkali się abp Jose Rodrigues Carballo, Sekretarz Kongregacji Instytutów ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego i abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce. Abp Carballo mówił w homilii wygłoszonej podczas Mszy św. w licheńskiej bazylice o potrzebie nieustannego mówienia Jezusowi „tak” na wzór Maryi, która całe swoje życie poświęciła modlitwie i służbie Bogu.

Z kolei abp Migliore wyraził siostrom swoją wdzięczność za poświecenie i nieustanną modlitwę. „To dla nas bardzo ważne dlatego, że siostry kontemplacyjne modlą się i są 'piorunochronem’ Kościoła i społeczeństwa. I dlatego potrzebują wsparcia duchowego, ale i wsparcia ludzkiego. Ich życie nie jest łatwe. Jesteśmy bardzo wdzięczni i jesteśmy tutaj, aby słuchać, uczyć się i jeśli możemy – także siostrom pomóc” – dodał nuncjusz.

Zapytana o życie w odosobnieniu, s. Sowulewska odpowiedziała: „To jest normalne życie, takie, jak każdego człowieka, tyle, że wyznacznikiem w nim jest Pan Bóg i chwała Boża. Gdy złożymy śluby wieczyste stajemy się profeskami. To jest nasz zawód, którym jest wielbienie Boga i dążenie do zjednoczenie z nim. Modlimy się w imieniu całego Kościoła. Każdą chwilę pracy, odpoczynku staramy się przemienić w modlitwę”.

Jeśli chodzi o powołania, s. Suwulewska nie zauważa znaczących zmian, a zainteresowanie życiem we wspólnotach kontemplacyjnych pozostaje od kilku lat na tym samym poziomie.

Konferencja Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce została erygowana Dekretem Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego z dnia 8 października 1994. Od 2010 roku Konferencja posiada osobowość prawną upoważniającą do działań zgodnie z przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego. Członkiniami Konferencji są przełożone autonomicznych klasztorów kontemplacyjnych o klauzurze papieskiej lub konstytucyjnej oraz przewodniczące federacji tychże klasztorów.

Celem Konferencji jest ułatwianie współpracy między Klasztorami klauzurowymi w pełniejszym realizowaniu ideału życia kontemplacyjnego zgodnie ze wskazaniami Kościoła i ukazywania ludziom wartości życia wyłącznie oddanego Bogu.

Do Konferencji Przełożonych Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce należą siostry: Benedyktynki, Benedyktynki – Sakramentki, Bernardynki, Dominikanki, Kamedułki, Klaryski, Klaryski – Kapucynki, Klaryski od Wieczystej Adoracji, Karmelitanki Bose, Norbertanki, Redemptorystki, Wizytki oraz Anuncjatki, rezydujące na terenie Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej od 2010 roku.

W Polsce funkcjonują 84 klasztory kontemplacyjne należące i 4 nienależące do Konferencji, które łącznie skupiają 1349 sióstr, z czego 1220 to profeski wieczyste.