Liczba elektorów na konklawe pomniejszona o jednego

W uroczytstość Zmartwychwstania Pańskiego 1 kwietnia 80 lat kończy arcybiskup Hanoi kard. Pierre (Phêrô) Nguyễn Văn Nhơn. Tym samym liczba kardynałów, uprawnionych do udziału w konklawe, wynosi obecnie 115, a nieelektorów – 99.

Przyszły kardynał urodził się 1 kwietnia 1938 w mieście Ðà Lạt (wchodzącym wówczas w skład wikariatu apostolskiego Sajgonu) na południu Wietnamu w głęboko katolickiej rodzinie. Na chrzcie otrzymał imię Piotr (po wietnamsku Phêrô). W wieku 11 lat rozpoczął naukę w niższym seminarium duchownym św. Józefa w Sajgonie, a następnie w latach 1958-68 kształcił się w seminarium wyższym św. Piusa X w swym mieście rodzinnym. Święcenia przyjął 21 grudnia 1967 jako kapłan diecezji Ðà Lạt. Następnie do 1972 nauczał w seminarium niższym św. Szymona w Ðà Lạt, po czym do 1975 był rektorem swego dawnego seminarium w tym mieście. 1 kwietnia 1975 został proboszczem miejscowej katedry.

Na tym stanowisku zastało go 11 października 1991 mianowanie go przez Jana Pawła II biskupem koadiutorem diecezji Ðà Lạt. Sakrę nominat przyjął 3 grudnia tegoż roku w katedrze, której jeszcze kilka miesięcy wcześniej był proboszczem. Za swe hasło biskupie przyjął słowa “Illum oportet crescere” (On ma wzrastać). Ordynariuszem swej diecezji został 23 marca 1994. W 2007 wybrano go na przewodniczącego Konferencji Biskupiej Wietnamu i stanowisko to piastował przez dwie kadencje, do 2013 roku.

„Urbi et Orbi” – Franciszek apeluje o pokój

22 kwietnia 2010 Benedykt XVI przeniósł go na urząd arcybiskupa koadiutora Hanoi, gdyż dotychczasowy arcypasterz stolicy abp Joseph Ngô Quang Kiệt miał poważne problemy zdrowotne i przebywał w Rzymie na leczeniu; poza tym władze już wcześniej naciskały na Watykan, aby go odwołać, uważając go za „element antyrządowy”. Już w niespełna miesiąc później – 13 maja tegoż roku papież przyjął rezygnację 58-letniego wówczas arcybiskupa i jego miejsce automatycznie zajął abp Nguyễn Văn Nhơn.

Na konsystorzu 14 lutego 2015 Franciszek włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego, przydzielając mu jednocześnie jako kościół tytularny rzymską świątynię pw. Św. Tomasza Apostoła.

Chociaż jest człowiekiem dialogu i stara się unikać mieszania się w sprawy publiczne, przez co bywał krytykowany przez niektóre środowiska opozycyjne, łącznie z katolickimi, to jednak, gdy trzeba było, potrafił zaprotestować przeciw nadużyciom władzy. Kilka lat temu ostro potępił zniszczenie klasztoru karmelitańskiego w stolicy, aby zbudować na tym miejscu szpital. W liście do premiera i władz miasta zwrócił uwagę, że Kościół nigdy nie domagał się od państwa zwrotu 95 budynków, będących niegdyś jego własnością a dziś użytkowanych przez instytucje publiczne. Chce jednak odzyskać przynajmniej część z nich nie dla siebie, ale w celu prowadzenia działalności dla dobra całego narodu.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 214 członków, w tym 99 kardynałów-nieelektorów, z których 60 mianował Jan Paweł II, 27 – Benedykt XVI i 12 – Franciszek; a wśród 115 purpuratów, mających prawa wyborcze, 19 powołał do Kolegium Kardynalskiego Papież-Polak, oraz po 48 – jego następca i Franciszek.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Kolumbijczyk José Pimiento Rodríguez (18 II 1919), Libańczyk Nasrallah Pierre Sfeir (15 V 1920) i Francuz Roger Etchegaray (25 IX 1922), najmłodszymi zaś Środkowoafrykańczyk Dieudonné Nzapalainga (ur. 14 III 1967), Tongańczyk Soane Patita Paini Mafi (19 XII 1961) i Urugwajczyk Daniel Fernando Sturla Berhouet SDB (4 VII 1959). Najdłuższy staż w Kolegium ma obecnie kard. R. Etchegaray, mianowany kardynałem 30 czerwca 1979. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.