Lisów: obchody 900 lat parafii św. Mikołaja (zapowiedź)

Msze św. dziękczynne z modlitwą za wiele pokoleń parafian i zmarłych kapłanów w Lisowie, spotkanie wszystkich parafian przy jubileuszowym torcie w Zielonym Sadzie, prezentacja odnowionych i zrekonstruowanych elementów zabytkowej świątyni – to najważniejsze elementy obchodów 900 – lecia jednej z najstarszych parafii w diecezji kieleckiej – w Lisowie, 20 km od Kielc. Obchody potrwają trzy dni, od 20 do 22 września.

Rubrycela Katedralna podaje, że pierwszy kościół w Lisowie został ufundowany w 1119 r.

– Świętowanie zaczynamy w piątek 20 września wieczorem Mszą św. i nabożeństwem modlitewnym na cmentarzu parafialnym, natomiast w sobotę o godz.12.30 uroczystej Eucharystii jubileuszowej będzie przewodniczył bp Jan Piotrowski – zapowiada ks. kan. Czesław Krzyszkowski, proboszcz parafii Lisów. Kolejna uroczysta Suma przypada w niedzielę o godz. 11. 30, a po niej piknik i spotkanie w „rodzinie parafialnej” – jak mówi proboszcz – w Zielonym Sadzie przy plebanii. Jubileuszowego gigantycznego tortu wystarczy dla wszystkich.

Przygotowania do jubileuszu trwają od początku 2019 r.

Jak informuje ks. Krzyszkowski, sprawy jubileuszu były dyskutowane z parafianami podczas styczniowej i lutowej wizyty duszpasterskiej, a każda rodzina otrzymała zaproszenie na uroczystości, z reprodukcją obrazu z ołtarza głównego, czyli św. Mikołaja autorstwa Rafała Hadziewicza.

Od lutego raz w miesiącu lisowscy parafianie spotykają się na apelu jasnogórskim, a w każdą środę – na nowennie do MB Nieustającej Pomocy, polecając w modlitwie sprawy jubileuszu. Trwały remonty, renowację, budowa nowej plebani. Odnawiano m.in. ołtarz MB Częstochowskiej, prospekt organowy i oryginalną ambonę, mającą kształt łodzi, płynącej po wzburzonym morzu. Czyszczeniu i uzupełnianiu ubytków została także poddana polichromia (przedstawia ona m.in. św. Izydora, Wniebowzięcie MB, Przemienienie Pana Jezusa). Odnowiono również ołtarz MB Częstochowskiej. Parafia uzyskała na te cele wsparcie zewnętrzne. Trzy ołtarze zostały wcześniej odrestaurowane.

Początki parafii sięgają w XI w. Niektóre źródła, jako datę powstania parafii podają rok 1119, wśród nich Rubrycela Katedralna. Jan Długosz, przy dacie 1326, pisząc o dekanacie Kije, wymienia również parafię Lisów.

Kościół powstał z pewnością przed 1326 r., kiedy jego istnienie (jak również i parafii pod pierwotnym wezwaniem św. Andrzeja), potwierdzają akta Kamery Papieskiej. Był to zapewne kościół drewniany. Nie była to parafia duża, w czasach króla Kazimierza Wielkiego (ok. 1340 r.), szacowana była na 338 wiernych. W kronice parafialnej odnotowano, iż w 1440 r. w Lisowie wybudowano kościół drewniany św. Andrzeja.

Największe zmiany w kościele i parafii poczynili przedstawiciele rodziny Krasińskich. Gabriel Krasiński był w 1645 r. fundatorem największej ozdoby obecnej świątyni – kaplicy św. Barbary, której podziemia kryją doczesne szczątki wysoko skoligaconego rodu. Wśród licznych epitafiów w kaplicy jest także tablica z informacją, że kaplicę konsekrował 6 listopada 1656 r. sufragan płocki Zygmunt Czyżewski.

We wnętrzu lisowskiego kościoła zachowało się wiele ciekawych zabytków sztuki sakralnej. Trzy obrazy do ołtarza głównego i bocznych, Rafał Hadziewicz namalował w 1870 r. Ciekawym elementem wnętrza kościoła jest chór podtrzymywany przez dwie drewniane kolumny, z późnobarokowymi organami.

II wojna światowa tragicznie zapisała się w dziejach kościoła św. Mikołaja. 13 stycznia 1945 r. doszło tu do dużej bitwy. Z ponad stu domostw w Lisowie ocalało jedynie kilka, ucierpiał kościół. Wydarzenia te upamiętniają trzy krzyże wykonane z luf czołgowych. Poległy setki żołnierzy po obu stronach.

Mieszkańcy Lisowa wsławili się podczas tzw. „Strajku o krzyże” w Szkole Podstawowej w Lisowie w 1986 r. W obronie krzyża stanęli wówczas rodzice i członkowie grona pedagogicznego. W maju 1986 r. za obronę krzyża podziękował im prymas Polski kard. Józef Glemp. Strajk upamiętnia wmurowana w kościele tablica. I nie był to strajk jedyny; podobne akcje w obronie krzyża były podejmowane na przełomie lat 50. i 60. Dwie osoby skazano wówczas na karę więzienia.