Lublin: inauguracja roku akademickiego w Metropolitalnym Seminarium Duchownym

Oficjalne rozpoczęcie nowe roku akademickiego dla alumnów Metropolitalnego Seminarium Duchownego odbyło się w niedzielę 22 października w Lublinie. W towarzystwie abp. Stanisława Budzika, metropolity lubelskiego i innych biskupów, władz uniwersyteckich, przedstawicieli lubelskiego samorządu oraz alumnów, uroczystość otworzył ks. dr hab. Jarosław Marczewski, rektor seminarium duchownego.

Rektor przedstawił związek, jaki łączył seminarium z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II, przypominając, że sale seminaryjne były miejscem nauki dla pierwszych studentów lubelskiego uniwersytetu.

Uroczystą immatrykulację 9 alumnów pierwszego roku przeprowadził ks. prof. dr hab. Przemysław Kantyka, dziekan Wydziału Teologicznego KUL. W swoim wystąpieniu podkreślił potrzebę powrotu współczesnego człowieka do antropologii biblijnej, stanowiącej podstawę prawidłowych relacji międzyludzkich, funkcjonowania społeczeństwa i ochrony środowiska.

Wykład inauguracyjny wygłosił bp Stanisław Oder, ordynariusz diecezji gliwickiej. Duszpasterz przedstawił swoje doświadczenia związane z pontyfikatem św. Jana Pawła II. Jako postulator jego procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego był szczególnie blisko ludzi, będących pod wpływem ewangelizacyjnej misji papieża z Polski.

˗ Jego przesłanie do seminarzystów było autentyczne i poruszające. Mówił przede wszystkim prostotą i bezpośredniością swojej obecności. Był radosny i spontaniczny. Mówił językiem serca, trafiając do naszych serc – wyjaśnił alumnom biskup gliwicki.

Wydarzeniu towarzyszyło poświęcenie nowo wyremontowanej auli seminaryjnej, która odtąd nazywać się będzie Salą Uniwersytecką im. Biskupa Mariana Leona Fulmana, ordynariusza diecezji lubelskiej w latach 1918-1945 i jedocześnie pierwszego Wielkiego Kanclerza KUL.

– Historia Kościoła obdarzyła przydomkiem „wielki” jedynie dwóch papieży. Obaj żyli w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa. Zarówno Leon Wielki, jak i Grzegorz Wielki, bo o nich mowa, zostali wyniesieni na ołtarze i ogłoszeni Doktorami Kościoła. Na kolejnego papieża z przydomkiem „wielki” trzeba było czekać 1400 lat. Nie ma w Kościele instancji, która by taki tytuł nadawała, rodzi się on spontanicznie. Przyznaje go historia. Z perspektywy lat i wieków łatwiej ocenić, kto tak naprawdę wyrasta ponad swoją epokę. O Janie Pawle II mówiono „wielki” już za życia – powiedział w podsumowaniu abp Budzik, podkreślając wyjątkowość postaci papieża Polaka.