Lublin: jubileusz 90-lecia prof. Jerzego Kłoczowskiego

8 grudnia w Instytucie Europy Środkowo-Wschodniej prof. Jerzy Kłoczowski, jeden z najbardziej zasłużonych polskich historyków, otrzyma księgę pamiątkową z okazji zbliżającego się 90-lecia.

Prof. Jerzy Kłoczowki jest jednym z najbardziej znanych, zasłużonych i twórczych polskich historyków-mediewistów, a przede wszystkim wybitnym historykiem kultury polskiej – w tym historii chrześcijaństwa. Jest też wybitnym specjalistą w zakresie historii Europy Środkowo-Wschodniej. Jest autorem bądź redaktorem ponad tysiąca opracowań historycznych, wydanych w wielu językach.

Urodził się w 29 grudnia 1924 r. w rodzinnym dworze w Bogdanach na północnym Mazowszu. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem Powstania Warszawskiego (w pułku „Baszta”).

W latach 1945-1948 studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu – gdzie w 1950 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. W 1950 roku rozpoczął współpracę naukową z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. W roku 1967 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1974 – zwyczajnego.

W ciągu ponad pięćdziesięciu lat pracy na KUL piastował tam szereg funkcji. Był między innymi: kierownikiem Katedry Historii Średniowiecznej, kierownikiem Katedry Historii Kultury Polskiej, kierownikiem i twórcą Instytutu Geografii Historycznej Kościoła w Polsce, wieloletnim kierownikiem Sekcji Historii oraz dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych KUL.

Prof. Jerzy Kłoczowski był założycielem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie w 1991 r. a w latach 2002 do 2013 jego dyrektorem. Jest współtwórcą i honorowym przewodniczącym Konwentu Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów.

Pełnił też funkcje przewodniczącego Międzynarodowej Federacji Instytutów Europy Środkowo-Wschodniej, przewodniczącego Polskiego Komitetu ds. UNESCO, członka Rady Wykonawczej UNESCO (kilkakrotnie przewodniczył polskiej delegacji na Konferencji Generalnej UNESCO), członka-założyciela Polskiej Rady Ruchu Europejskiego, wiceprzewodniczącego Międzynarodowej Komisji Historii Porównawczej Kościołów, przewodniczącego Polskiej Komisji Historii Porównawczej Kościołów w Komitecie Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk oraz przewodniczącego Komitetu Wspólnego UNESCO i Międzynarodowego Komitetu Nauk Historycznych (CISH).

Wykładał na wielu uczelniach zagranicznych, m. in.: College de France, Merton College Oxford University, Paris IV – Sorbonne (1985-1987), Institute for Advanced Study w Princeton, University of Madison-Winsconsin.

Od 1956 roku jest członkiem-założycielem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej; obecnie członkiem honorowym KIK i członekiem kapituły nagrody Pontifici. W latach 1981-1991 był członkiem Rady Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie.

Od 1981 kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego „Solidarności”; po 13 grudnia 1981 współpracował z tajnymi strukturami „Solidarności”. W latach 1989-1990 przewodniczący Komitetu Obywatelskiego Lubelszczyzny; w latach 1989-1991 sędzia Trybunału Stanu; w latach 1990-1991 senator RP, członek Komisji Spraw Zagranicznych Senatu.

Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Umiejętności (od 2004), członkiem-korespondentem PAU (od 1992), członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Historycznego (od 2000), członkiem honorowym stowarzyszenia Collegium Invisibile (2004), członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Naukowego (2006), członkiem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Naukowego KUL.

Był jednym z inicjatorów utworzenia organizacji kombatanckiej Armii Krajowej; w latach 1989-1990 pierwszym prezesem Światowego Związku AK w Okręgu Lubelskim; w roku 1991 inicjatorem i fundatorem Instytutu Armii Krajowej w Lublinie.

Odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. 11 listopada 2004 po jednomyślnej uchwale Kapituły Orderu odznaczony Orderem Orła Białego.

Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Grodnie (1993), Akademii Kijowsko-Mohylańskiej (1998), Wolnego Uniwersytetu w Berlinie (1998) oraz Uniwersytetu Sorbona w Paryżu (1999). Laureatem nagrody im. A. Jurzykowskiego (1988), nagrody specjalnej „Przeglądu Wschodniego” Nagrody Obojga Narodów Polski i Litwy (1999) nagrody „Clio” na najlepszą książkę historyczną roku 1999, Nagrody „Rzeczpospolitej” imienia Jerzego Giedroycia oraz Medalu za Zasługi dla KUL (2004).

Jerzy Kłoczowski jest autorem bądź redaktorem ok. 1000 publikacji z zakresu historii, m.in.: "Dominikanie na Śląsku w XIII-XIV wieku" [1956]; "Wspólnoty chrześcijańskie" [1964]; "Kościół w Polsce" [autor i redaktor, t. 1: 1968, t. 2: 1970], "Chrześcijaństwo w Polsce" [1981], "Europa Słowiańska w XIV-XV wieku" [1984], "Kościół katolicki w świecie i Polsce. Szkice historyczne" [1986], "Dzieje polskiego chrześcijaństwa" [t. 1: 1987, t. 2: 1991], "Europa Środkowowschodnia w historiografii krajów regionu" [1993], "La Pologne dans l’Eglise medievale" [1993], "Młodsza Europa. Europa Środkowo-Wschodnia w kręgu cywilizacji chrześcijańskiej średniowiecza" [1998], "A History of Polish Christianity" [2000], "Dzieje chrześcijaństwa polskiego" [2000], "Historia Polski od czasów najdawniejszych do końca XV wieku" [2000], "Aktualność przesłania paryskiej Kultury w dzisiejszej Europie" [2007].