Lublin: śluby wieczyste u kapucynów

W niedzielę Chrztu Pańskiego, trzech braci kapucynów złożyło na ręce przełożonego warszawskiej prowincji zakonu uroczyste śluby zakonne. – Bądźcie dla świata znakiem, jak można być głodnym Boga – powiedział prowincjał br. Łukasz Woźniak podczas liturgii w kościele pw. Niepokalanego Serca NMP i św. Franciszka z Asyżu na lubelskiej Poczekajce.

W swojej homilii br. Woźniak mówił o znaczeniu zakonów dla współczesnych ludzi. – Wybór rad ewangelicznych jest duchową terapią dla chorego świata. W ślubach zakonnych dokonuje się tajemnicza wymiana darów: my dajemy całych siebie Bogu, a on wchodzi w nasze życie i wypełnia je sobą. Oddajemy wszystko, to kim moglibyśmy być i z kim moglibyśmy żyć – głosił kaznodzieja.

Przełożony warszawskiej prowincji kapucynów zauważył, że droga we wspólnocie zakonnej jest ciągłym stawaniem w prawdzie o swojej słabości. – To, co ja produkuję sam z siebie, nie wystarcza mi. Mamy w sobie ogromny brak, którego ani żadna inna rzecz, ani inny człowiek nie jest w stanie zaspokoić. Bądźcie dla świata znakiem, jak można być głodnym Boga – powiedział do młodszych współbraci br. Woźniak.

Przestrzegł jednak, przed postrzeganiem życia zakonnego jako czegoś lepszego niż to, czym żyją świeccy. – Droga chrześcijanina to droga ku nowej tożsamości. Nasze życie nie może być ciągle takie samo, a wybierając Boga, wybieramy nowe myślenie o tym świecie. A zakonnicy mają być jak znak drogowy, wskazywać dobrą drogę dla każdego – tłumaczył prowincjał.

Po homilii nastąpił obrzęd konsekracji zakonnej trzech braci z warszawskiej prowincji, którzy studiują teologię w kapucyńskim seminarium duchownym w Lublinie oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Życie w posłuszeństwie, bez własności i czystości ślubowali Krzysztof Fabich, Aleksander M. Dzits oraz Michał Baczkur. Po złożeniu profesji na ręce ministra prowincjalnego bracia złożyli podpis w księdze na ołtarzu, a sam obrzęd ślubów zakończył się gestem jedności, gdy wszyscy obecni zakonnicy po ślubach wieczystych przekazywali znak pokoju i braterstwa.

W Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów na tzw. początkową formację zakonną składają się trzy kolejno po sobie następujące etapy: postulat, nowicjat i okres profesji czasowej. Bracia przygotowujący się do święceń prezbiteratu odbywają okres profesji czasowej w seminarium.

Zakon Braci Mniejszych Kapucynów sięga swymi korzeniami św. Franciszka, jest najmłodszą gałęzią zakonu franciszkańskiego, która wyłoniła się w XVI wieku, a zatwierdzona została przez papieża Klemensa VII bullą Religionis Zelus w 1529 roku. Dziś zakon liczy ponad 10 tys. braci, obecnych na wszystkich kontynentach.

Zgromadzenie ma w Polsce obecnie dwie prowincje – Warszawską z Kurią Prowincjalną w Warszawie i Krakowską z Kurią Prowincjalną w Olszanicy koło Krakowa. W samym Lublinie do Prowincji Warszawskiej należą dwa klasztory: zabytkowy klasztor przy Placu Litewskim w centrum miasta oraz klasztor na Poczekajce, do którego przynależą kapucyńskie seminarium duchowne oraz parafia.