Ludzie z Góry Tabor

Doroczne obchody Dnia Życia Konsekrowanego były okazją do przyjrzenia się i podsumowania roli zakonników i zakonnic, jaką odgrywają nie tylko w Kościele, ale także w całym społeczeństwie. Przytaczane statystyki robią wrażenie. Około 30 tys. osób (12 – ojców i braci, 18 – sióstr) wykonuje pracę, którą mogliby się podzielić z wieloma instytucjami.

Zakonnicy ewangelizują, sprawują sakramenty, są kustoszami najbardziej szacownych polskich sanktuariów, głoszą rekolekcje, są wykładowcami w seminariach. Ramię w ramię z siostrami katechizują, wychowują, prowadzą Szkoły Nowej Ewangelizacji. Wzbogacają rodzimą kulturę, prowadząc wydawnictwa, organizując konkursy i festiwale muzyczne. Troszczą się o słabych i ubogich w prowadzonych przez siebie szpitalach, przychodniach, schroniskach dla bezdomnych. Doskonale odnaleźli się w mediach, odkrywając, jak potężnym narzędziem ewangelizacji są internet i media społecznościowe. Lista ich dzieł i dokonań jest długa i imponuje inwencją, różnorodnością, a także odwagą, by służyć daleko poza Ojczyzną, wspierając na misjach Kościoły lokalne.

Czytaj także: Włoski żołnierz II wojny światowej błogosławionym

W tej różnorodności może umknąć posługa fundamentalna, ukryta, nieuchwytna. To właśnie siostry zakonne i ojcowie nasycają wspólnotę wiernych duchowością swoich wspólnot zakonnych. Zachęcają, jak czytamy w adhortacji „Vita consecrata”, do zachwytu Jezusem i bliskości z Nim, do szukania Boga. Mogą to robić, gdyż są, jak pisze Jan Paweł II, ludźmi z Góry Tabor, którzy powołani są do szczególnej bliskości z Chrystusem. Byli świadkami Przemienienia, ale nie zachowają swoich przeżyć dla siebie. Zejdą w doliny, by mówić o Nim siostrom i braciom, nieść im pociechę i ulgę w cierpieniu.

Alina Petrowa-Wasilewicz

Dziennikarka Katolickiej Agencji Informacyjnej