M. Franciszka Sagun ponownie przełożoną generalną sióstr urszulanek szarych

Matka Franciszka Sagun SJK została ponownie wybrana przełożoną generalną urszulanek. Wyboru na drugą, sześcioletnią kadencję, dokonała 19 lipca obradująca w Pniewach XVI Kapituła Generalna Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. W czasie swego życia zakonnego 65-letnia obecnie matka Sagun przez wiele lat pracowała we Włoszech, pełniąc posługę przełożonej domów Zgromadzenia, mistrzyni nowicjatu, a także członkini Zarządu generalnego.

Obradom Kapituły w domu macierzystym Zgromadzenia przewodniczył ks. Rafał Pajszczyk, delegat metropolity poznańskiego abp. Stanisława Gądeckiego.

Celem Kapituły Generalnej jest m.in. "refleksja nad stanem duchowym i działalnością Zgromadzenia oraz wytyczenie kierunków pracy i zaangażowania sióstr w odpowiedzi na potrzeby Kościoła i współczesnego świata" – poinformowało KAI Zgromadzenie.

Urszulanki szare żyją w około stu wspólnotach w czternastu krajach. Poszczególne kraje są reprezentowane na Kapitule przez swoje delegatki.

Założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (tzw. urszulanek szarych) św. Urszula Ledóchowska urodziła się w 1865 r. w Loosdorf w austriackiej diecezji Sankt Pölten.

W 1883 r. rodzina przeniosła się do Lipnicy Murowanej. W wieku 21 lat Julia wstąpiła w 1886 r. do zakonu urszulanek Unii Rzymskiej w Krakowie i przyjęła imię Urszula. Jednocześnie prowadziła ożywioną działalność pedagogiczną. W 1907 r., w imieniu polskich klasztorów urszulańskich przedstawiła św. Piusowi X projekt zmian w konstytucjach zakonnych oraz zamiar stworzenia instytucji wychowawczej dla młodzieży polskiej na terenie Rosji. Projekt zyskał aprobatę Papieża.

Jeszcze w tym samym roku, na prośbę proboszcza polskiej parafii św. Katarzyny wyjechała do Petersburga, aby objąć kierownictwo internatu dla dziewcząt przy parafialnym gimnazjum. W dwa lata później rozszerzyła zakres działalności wychowawczej i apostolskiej na Finlandię, dokąd przeniosła się na stałe w 1911 r. po wysiedleniu jej przez władze rosyjskie z Petersburga. Nad Zatoką Fińską powstał dom dla wspólnoty i gimnazjum z internatem dla dziewcząt.

Z chwilą wybuchu I wojny światowej w 1914 r. została wydalona z imperium rosyjskiego jako poddana austriacka; wyjechała do Sztokholmu, a następnie do Danii, gdzie prowadziła działalność apostolską.

W 1920 r. wróciła do Polski i osiadła w Pniewach k. Poznania. Tam założyła Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (urszulanek szarych). Siostry prowadziły szkoły i zakłady wychowawcze dla dzieci i młodzieży od przedszkola aż po uniwersytet, katechizację w szkołach państwowych, organizowały kursy dla katechetek świeckich i zakonnych, zajmowały się formacją religijną dzieci, prowadziły stołówki dla studentów i ludzi samotnych, kuchnie dla bezrobotnych.

Urszula Ledóchowska zmarła w opinii świętości 29 maja 1939 r. w Rzymie. Jan Paweł II beatyfikował ją 20 czerwca 1983 r. w Poznaniu, a relikwie błogosławionej przewieziono uroczyście z Rzymu do Pniew i złożono w 1989 r. w kaplicy domu macierzystego, który odtąd stał się jej sanktuarium. Kanonizował ją Jan Paweł II w Rzymie 18 maja 2003 r.