Magda Wolnik: izolacja pomogła postawić sobie fundamentalne pytania

Okres izolacji mógł pomóc w postawieniu sobie na nowo fundamentalnych pytań o życie i o wiarę – zauważa Magda Wolnik ze Wspólnoty Sant’Egidio. W odpowiedzi na ankietę KAI o Kościele w Polsce wobec epidemii koronawirusa dodaje, że nadszedł czas by z radością i odpowiedzialnością za innych, powrócić do naszych kościołów.

Publikujemy odpowiedź Magdy Wolnik na ankietę KAI:

1. Czy epidemia COVID-19 pokazała/uświadomiła/ujawniła jakąś prawdę o Kościele w Polsce? Czy pokazała coś ważnego? Czy ten obraz skłania do zadowolenia czy raczej niepokoju?

– Ten trudny czas wbrew pozorom mógł ułatwić wielu osobom skoncentrowanie się na tym co najważniejsze: na Ewangelii i trosce o najsłabszych. Cieszy to, że Kościół w Polsce w wielu przypadkach potrafił szybko dostosować się do nowej rzeczywistości, zachęcając do modlitwy w domach, wspierając ją oraz organizując wsparcie osób uboższych, starszych i najbardziej dotkniętych skutkami kryzysu na poziomie parafii i wspólnot. Niepokoi obecna w wielu miejscach niechęć do dostosowania się do zaleceń sanitarnych w trakcie liturgii, co wskazuje na niezrozumienie Eucharystii, pewną nonszalancję wobec nauki i brak rzeczywistej troski o innych.

2. Czy okres izolacji, związany nieuchronnie z przeżywaniem liturgii w domu, mógł wpłynąć na pogłębienie wiary i oczyszczenie jej z pewnych zbędnych elementów, czy grozi raczej oddaleniem, uśpieniem, skłonnością do pozostania na wygodnej kanapie?

– Okres izolacji, zwłaszcza przeżywany nie w samotności, lecz w łączności z innymi, także ze wspólnotą Kościoła, mógł pomóc w postawieniu sobie na nowo fundamentalnych pytań o życie i o wiarę. Także odkrycie własnej kruchości i słabości oraz tęsknota za sakramentami i realnym spotkaniem z drugim człowiekiem mogą być dobrym doświadczeniem, pobudzającym również do współczucia wobec osób żyjących w krajach, w którym wolność kultu jest ograniczana lub jest utrudniony dostęp do sakramentów.

Zbyt długie trwanie w tym stanie niesie jednak ze sobą trudne do uniknięcia niebezpieczeństwo leniwego osłabienia, acedii, wycofania i koncentracji na sobie samym, w oderwaniu od innych, także tych, którzy cierpią o wiele bardziej od nas. Kościół jest wspólnotą uczniów, której nie da się tworzyć jedynie online. Czas więc z radością i wdzięcznością, a także odpowiedzialnością za innych, powrócić do naszych kościołów.

3. Czy okres ten zaowocował jakimiś nowymi inicjatywami ewangelizacyjnymi, będącymi w Pani polu widzenia?

– Jako Wspólnota Sant’Egidio przez dwa miesiące każdego wieczoru transmitowaliśmy i udostępnialiśmy w mediach społecznościowych wieczorną modlitwę lub liturgię naszej Wspólnoty z Rzymu, mając sygnały, że dla wielu osób było to umocnieniem w czasie największej izolacji i niepewności. Przez cały okres pandemii pozostaliśmy z osobami bezdomnymi na ulicach, starając się zwiększyć pomoc materialną i dotrzeć do jak największej ilości osób potrzebujących wsparcia. W działania te zaangażowało się kilkudziesięciu nowych wolontariuszy, dla których osobiste spotkanie z osobami ubogimi oraz udział w modlitwie i spotkaniach formacyjnych Wspólnoty był pierwszym tego typu doświadczeniem. Także apel w obronie osób starszych, przeciwko selektywnej opiece lekarskiej i nadmiernej instytucjonalizacji w Domach Pomocy Społecznej (można się z nim zapoznać na stronie www.santegidio.pl), który zjednoczył wiele różnych środowisk, jest przypomnieniem o głęboko ewangelicznej wartości życia.