Miłość Zmartwychwstałego Pana pomaga pokonać trudne chwile życia

„Niech święta Zmartwychwstania Pańskiego, mimo niesprzyjających okoliczności, będą prawdziwym źródłem radości i wdzięczności, a miłosierny Pan strzeże i umacnia rodziny w miłości, która umie pokonać wszelkie trudne chwile życia” – napisał ks. prał. dr Marek Jarosz, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku w liście, który jest dziś czytany w kościołach diecezji płockiej.

Ks. prał. dr Marek Jarosz w liście, który tradycyjnie jest czytany w drugi dzień świąt wielkanocnych, napisał, że usunięcie fundamentalnej prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa sprawiłoby, że chrześcijaństwo stałoby się tylko zbiorem mniej lub bardziej porywających nauk, a Jezus jednym z mędrców czy proroków. Tymczasem Dobra Nowina o zmartwychwstaniu ukazuje Tego, który jest na wieki Synem Bożym, Odkupicielem człowieka i Zbawicielem ludzkości.

Rektor zaznaczył, że zmartwychwstanie Jezusa stanowiło zawsze doświadczenie wspólnotowe. Zbawiciel jakby chciał przez to podkreślić, że rzeczy związane ze sprawami ostatecznymi najpełniej przeżywa się we wspólnocie naturalnej, czyli rodzinie, czy pośród sióstr i braci podzielających tę samą wiarę czy podobne ideały. Szczególnie mocno dostrzega się to w okresie pandemii, naznaczonym izolacją, cierpieniem i lękiem wielu osób.

„Gdy często instytucje i ludzie zawodzą, rodzina staje się najpewniejszym źródłem bezpieczeństwa, pokoju i miłości, a wiele naszych zmartwień i trosk zyskuje właściwe proporcje. Dlatego tak bardzo uzasadnione są obawy ludzi wierzących z powodu podejmowanych dzisiaj prób przeprowadzania eksperymentów na sprawdzonym i pewnym organizmie, jakim jest rodzina. Jej znaczenia nie da się zastąpić jakąkolwiek inną postacią międzyludzkich relacji” – zaakcentował rektor.

Ks. Marek Jarosz napisał też, że seminarium jest miejscem, w którym doświadcza się wszystkich smutków i radości, związanych z codziennym życiem. Uczy się odkrywać piękno i dobro w każdym człowieku, ale też boryka się z wyzwaniami okresu pandemii. Co pewien czas w seminarium pojawiają się osoby zakażone i chore. Wtedy konieczna jest izolacja, ale szuka się też ratunku w modlitwie, prosząc Pana życia o pomoc i opiekę.

„Jak większość ludzi, częściej myślimy o sprawach ostatecznych i uświadamiamy sobie kruchość życia, ale nie tracimy nadziei, że Zmartwychwstały jest z nami. Staramy się przeżywać naszą codzienność w duchu miłości, uczymy się wrażliwości na drugiego człowieka oraz udzielania konkretnej pomocy. Ostatnie miesiące są dla nas nie tylko czasem większego odosobnienia, ale przede wszystkim jeszcze bardziej intensywnej modlitwy” – podkreślił autor listu.

List rektora seminarium w Płocku jest czytany dziś w kościołach diecezji.