Mława: V Bieg im. Ojca Bernarda Kryszkiewicza

Około 300 uczniów mławskich szkół i przedszkoli wzięło udział w V Biegu im. Ojca Bernarda Kryszkiewicza – mławianina, Sługi Bożego, autora nowatorskiego programu wychowawczego „Pedogogicum”. Organizatorami biegu, który odbył się na mławskim Rynku była parafia pw. św. Stanisława BM i Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji.

Bieg miał charakter rekreacyjno-rodzinny. Dziewczynki i chłopcy (około 300 osób) biegli oddzielnie w różnych kategoriach wiekowych. Dodatkową atrakcją tej imprezy sportowej było wypuszczenie gołębi – w taki sposób mławscy hodowcy włączyli się w uczczenie kandydata na ołtarze o. Bernarda Kryszkiewicza.

Ks. kan. dr Ryszard Kamiński, proboszcz parafii św. Stanisława BM w Mławie, która współorganizowała sportowe wydarzenie, przypomniał rodzinę bohatera biegu: rodziców, którzy bardzo troszczyli się o przyszłość syna, miłość mamy, pracowitość ojca. Zaznaczył, że Bernard bardzo lubił sport. Uczył się u ojców pasjonistów w Przasnyszu, gdzie sam zapragnął zostać kapłanem, pasjonistą. Po powrocie ze studiów w Rzymie właśnie w mławskim kościele odprawił Mszę św. prymicyjną.

„Potem o. Bernard Kryszkiewicz był wychowawcą młodych chłopców, którzy przygotowywali się do kapłaństwa. To dom rodzinny, to miłość rodziców tak go ukształtowały. To dlatego był bardzo wrażliwy, pracowity, ciągle chciał pomagać innym. Wzięło się to z jego posłuszeństwa, z jego związku z domem rodzinnym, z Panem Bogiem i Kościołem” – zaakcentował duszpasterz.

Organizatorem biegu była parafia pw. św. Stanisława BM oraz Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji z dyrektorem Piotrem Jankowskim. Nad przebiegiem inicjatywy czuwał komitet organizacyjny z udziałem Arkadiusza Dłubisza, Waldemara Łaszczycha, Edwarda Staniszewskiego, Marka Jasińskiego.

O. Bernard (Zygmunt) Kryszkiewicz (1915-1945) w 1933 r. wstąpił do nowicjatu Pasjonistów w Sadowiu k. Ostrowa Wielkopolskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1938 r. W kościele parafii św. Stanisława BM w Mławie odprawił swoją Mszę św. prymicyjną. W 1939 r. został zastępcą dyrektora kleryków w Przasnyszu. Po wybuchu wojny udał się do klasztoru w Rawie Mazowieckiej, tam poświęcił się pracy wychowawczej i duszpasterskiej m.in. opracował program wychowawczy „Pedagogicum”, czyli zbiór 44 wskazań. W 1945 r. wrócił do Przasnysza, aby objąć funkcję przeora i odnowić życie zakonne; wkrótce zmarł na tyfus.

Grób o. Bernarda znajduje się w kruchcie kościoła Ojców Pasjonistów w Przasnyszu. Obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny. Z jego duchowości zrodził się w Sadowiu (1988) ruch modlitewno-apostolski Rodzina Matki Pięknej Miłości. Dnia 14 grudnia 2001 r. przed kościołem Pasjonistów w Przasnyszu ówczesny biskup płocki Stanisław Wielgus poświęcił pomnik o. Bernarda, autorstwa Jana Stępkowskiego ze Strzegowa.