Modlitwa i kwiaty na Reducie Ordona w 190. rocznicę bohaterskiej obrony

W Warszawie, w miejscu, gdzie w 1831 r. znajdowała się historyczna Reduta Ordona, odbyły się obchody 190. rocznicy jej obrony. Podczas uroczystości odmówiono modlitwę w intencji poległych powstańców listopadowych. Wręczono też medale Pro Patriae i Pro Bono Polniae osobom zasłużonym w ochronę tego miejsca pamięci, odczytany został także Apel Pamięci a pod pomnikiem złożono wieńce.

List do uczestników uroczystości skierowała marszałek Sejmu Elżbieta Witek zaznaczając, że Reduta Ordona przeszła do historii jako symbol bohaterstwa i niezłomnego oporu Polaków wobec przeważających sił wroga.

„Wydarzenia, które rozegrały się we wrześniu 1831 r. stały się podstawą etosu patriotycznego, kształtującego moralną postawę kolejnych bohaterskich pokoleń Polaków walczących o Ojczyznę” – napisała Marszałek Sejmu.

Jan Józef Kasprzyk, szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podkreślił, że Reduta Ordona jest jednym z miejsc, które tworzą „nasz polski kod kulturowy”. Dodał, że każdy uczeń zetknął się z wierszem Adama Mickiewicza, mówiącym o bohaterskiej obronie tego szańca.

Głos zabrał także Artur Nadolski, prezes Stowarzyszenia Reduta Ordona, który podkreślił, że nadal trwa bitwa o Redutę Ordona, ale w wymiarze ochrony przed działaniami deweloperów i o zapewnienie godnego upamiętnienia tego miejsca.

Modlitwę w intencji zmarłych i poległych uczestników powstania listopadowego odmówił ks. prał Kazimierz Sznajder, proboszcz parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata. Odczytany został apel pamięci, zakończony salwą honorową oraz armatnią, oddaną przez członków Stowarzyszenia Artylerii Dawnej „Arsenał”, a przy pomniku złożono kwiaty.

W uroczystości uczestniczyli m.in. weterani i kombatanci, generałowie WP, przedstawiciele władz miasta i dzielnicy Ochota, młodzież ze szkół, które opiekują się miejscem pamięci oraz poczty sztandarowe. Ordynariat Polowy reprezentował ks. mjr Marcin Janocha, szef sekretariatu Kurii Biskupiej Ordynariatu Polowego.

Reduta nr 54, zwana potocznie Redutą Ordona, wchodziła w okresie Powstania Listopadowego w skład pasa fortyfikacji osłaniającego główne umocnienie w rejonie – szaniec wolski nr 56. Dzieło fortyfikacyjne znajdowało się na ówczesnym południowym krańcu zachodniego przedpola Warszawy.

6 września 1831 r. reduta została zaatakowana przez Rosjan pod dowództwem gen. Jafimowa. Wbrew potocznej nazwie, nie ppor. Julian Konstanty Ordon był jej dowódcą, a mjr Ignacy Dobrzelewski. Pod dowództwem Ordona znajdowała się jedynie artyleria. Reduta nr 54 była jedną z najlepiej obwarowanych, jednak posiadała tylko 1/3 przewidzianej obsady. W dniu szturmu znalazła się pod ogniem artylerii rosyjskiej, który trwał około dwóch godzin. Obrońcy prowadzili nieskuteczny ostrzał karabinowy. W momencie wdarcia się Rosjan, reduta szybko upadła, a żołnierzom polskim nie udało się wycofać. Nastąpił wybuch jednego z dwóch składów amunicji – według jednej z teorii, na skutek celowej detonacji przez obrońców.