Msza św. w intencji ks. mjr. Szczepana Walkowskiego – pilota i kapelana w Bitwie o Anglię

Biskup warszawsko-praski Romuald Kamiński odprawił Mszę św. w kościele Najczystszego Serca Maryi na Grochowie w intencji ks. mjr. pilota Szczepana Walkowskiego, kapelana i pilota Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w czasie II wojny światowej oraz działacza polskiej emigracji w Argentynie. Po zakończeniu Eucharystii otwarto wystawę fotograficzną poświęconą ks. Walkowskiemu.

Na początku Mszy św.  ks. Krzysztof Ukleja, proboszcz parafii powitał przybyłych gości. Podkreślił, że ks. mjr Walkowski jest „przykładem człowieka miłującego Ojczyznę i drugiego człowieka”.

W homilii bp Kamiński podkreślał, jak istotna jest obecność na naszej drodze życia innych osób. – Pan Bóg stawia na naszej drodze innych ludzi, aby pomogli nam w drodze do zbawienia. My też jesteśmy stawiani innym ludziom na ich życiowej drodze. Dodał, że powinniśmy pozostawiać w ich życiu dobry ślad.

Podziękował Władysławowi Ryszardowi Szelągowi, prezesowi Towarzystwa Historycznego im. Szembeków za przypomnienie osoby ks. mjr. Szczepana Walkowskiego. Zachęcił też do modlitwy w intencji Polaków mieszkających w Argentynie oraz narodu argentyńskiego.

We Mszy św. uczestniczyli m. in. Ana María Ramírez, ambasador Argentyny w Polsce, senator Andrzej Pająk, członek Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą, przedstawiciele władz dzielnicy Praga Południe. Obecny był także poczet sztandarowy Krajowego Związku Piłsudczyków RP.

Ana María Ramírez przypomniała, że po II wojnie światowej ks. Walkowski, nie mogąc wrócić do kraju z powodów politycznych, wraz z innymi Polakami udał się na emigrację i to właśnie Argentyna stała się jego drugą ojczyzną. Ambasador Argentyny podkreśliła, że choć od śmierci ks. Walkowskiego minęło 50 lat to pamięć o nim jest żywa, ponieważ miał serce przepełnione służbą miłością, poświęceniem i odwagą. – Jego życie i praca do dziś przyczyniają się do zacieśniania więzów przyjaźni i sympatii, które łączą Argentynę i Polskę. To zaszczyt uczestniczyć w uroczystości upamiętniającej ks. Szczepana Walkowskiego – powiedziała.

Po zakończeniu Mszy św. otwarto wystawę „Ksiądz major pilot Szczepan Walkowski, sercem Polak, przyjaciel Argentyny” prezentującej życie ks. Walkowskiego, m.in. jego dzieciństwo w Wieruszowie, posługę kapelana wojskowego we Francji i Wielkiej Brytanii oraz życie na emigracji w Argentynie. Zdjęcia pochodzą ze zbiorów rodzinnych ks. Walkowskiego. Uroczystość we współpracy z parafią Najczystszego Serca Maryi, zorganizowało powstałe w 1990 r. Towarzystwo Historyczne im. Szembeków.

Stanisław Walkowski urodził się w rodzinie Stanisława i Eleonory z d. Wolna. Był absolwentem gimnazjum w Kępnie. Ukończył Częstochowskie Seminarium Duchowne w Krakowie. Studiował też teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. 25 czerwca 1939 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Do wybuchu II wojny światowej pełnił posługę wikariusza w parafii w Lututowie. We wrześniu 1939 r. przedostał się przez Rumunię i Jugosławię do Włoch. W grudniu 1939 zgłosił się do duszpasterstwa wojskowego we Francji, gdzie ukończył Szkołę Podchorążych. Po kapitulacji Francji przedostał się 19 czerwca 1940 do Anglii. W sierpniu 1940 biskup polowy Józef Gawlina mianował go kapelanem lotnictwa polskiego w Anglii.

Po ukończeniu kursu pilotażu został przydzielony do Dywizjonu 304, w którym odbywał loty patrolowe na samolotach Vickers Wellington m.in. nad Zatoką Biskajską. Pierwszą posługę duszpasterską pełnił w Hereford (do września 1940 r.). We wrześniu 1940 r. został przyjęty do Centrum Wyszkolenia Naziemnego Lotnictwa w bazie Blackpol. 7 marca 1941 r. został mianowany kapelanem rejonu Bramcot. Po zakończeniu działań wojennych został kapelanem lotnictwa Polskiego Korpusu Przysposobienia w Anglii. Służbę wojskową zakończył w 1948 r. Ks. Walkowskiego uhonorowano także trzykrotnie Medalem Lotniczym.

12 lutego 1949 r. wyjechał do Argentyny, gdzie założył Stowarzyszanie Lotników Polskich oraz rozpoczął budowę kościoła, aktywnie działał w organizacjach polonijnych, był redaktorem „Głosu Polskiego”. W 1966 r. rozpoczął budowę Ośrodka Duszpasterskiego w Ezpeleta. Zginął potrącony przez ciężarówkę. Za zasługi na polu pracy duszpasterskiej i wychowawczej wśród Polonii argentyńskiej odznaczony został Orderem Odrodzenia Polski.