Msza św. z okazji imienin abp. Józefa Michalika

W kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu modlono się 19 marca w intencji abp. Józefa Michalika z okazji jego imienin. – Eucharystia jest najpiękniejszym spotkaniem z Bożym miłosierdziem – powiedział solenizant na rozpoczęcie Mszy św.

Wraz z abp. Michalikiem Mszę św. koncelebrowali: abp Adam Szal, bp Stanisław Jamrozek oraz wykładowcy seminarium, proboszczowie i księża z diecezji.

Rozpoczynając Mszę św. abp Józef Michalik stwierdził, że potwierdzenie własnej tożsamości oznacza odwagę „spojrzenia w nasze serca, w nasze sumienia”. – To jest odwaga przeproszenia Pana Boga za nasze grzechy i słabości. Ale jednocześnie wielkość odkrycia, że jest Ktoś, kto bardzo liczy na to, że potrafimy na siebie spojrzeć w prawdzie i chce nam przebaczać grzechy – powiedział.

Zaznaczył, że Eucharystia jest najpiękniejszym spotkaniem z Bożym miłosierdziem. – Tu rośnie prawdziwy Człowiek, przez wielkie C. Tu uwzniośla się nasze spojrzenie na nasze zadania, powołanie i tożsamość – dodał.

Homilię wygłosił ks. Damian Wierdak, wykładowca filozofii w przemyskim seminarium duchownym. Kapłan podkreślał, że św. Józef jest wszędzie tam, gdzie jest Maryja, dlatego można go nazwać Pielgrzymem Nadziei. – W ten sposób Józef uczy nas, abyśmy w naszym życiu zawsze pielgrzymowali z Maryją – uznał.

Odwołując się do odczytanego fragmentu Ewangelii o znalezieniu Jezusa w świątyni przypomniał, aby w swoim życiu ciągle szukać Boga. – Ilekroć my, w swoim życiu, zagubimy Jezusa to szukajmy Go w świątyni, w kościele. On tu zawsze jest. My, słabi ludzie, w natłoku wielu problemów, obowiązków, spraw, gubimy Jezusa. Dlatego zawsze wracajmy do świątyni, bo tu na pewno Go znajdziemy – przekonywał ks. Wierdak.

Jak wskazał kaznodzieja, św. Józef powinien jawić się też, jako znak bezgranicznego zaufania Panu Bogu pomimo różnych trudności. Stwierdził, że – paradoksalnie – życiowe niepokoje są potrzebne, „aby Bóg mógł nas wytrącić z naszego egoizmu, złych przyzwyczajeń, czy utartych schematów, których czujemy się dobrze i komfortowo”.

Ks. Wierdak zwrócił tez uwagę na to, że św. Józef pozostaje w cieniu, a jego pokora jawi się w milczeniu. – Jego ciche, codzienne życie to była taka jedna piękna adoracja Chrystusa. Dlatego pozwólmy się zarazić milczeniem św. Józefa. Zwłaszcza w tym świecie hałaśliwym, krzykliwym, który boi się milczenia – mówił kaznodzieja. – Dlatego Józef staje dzisiaj przed nami, jako człowiek płynnie posługujący się językiem milczenia. Nie mówi słowami, ale czynami – dodał, określając św. Józefa przykładem człowieka, żyjącego Ewangelią czynu.

Abp Józef Michalik urodził się w Zambrowie 20 kwietnia 1941 r. Po zdaniu matury w 1958 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży. Święcenia kapłańskie przyjął 23 maja 1964 r. W 1978 r. wyjechał do Rzymu, gdzie objął stanowisko rektora w Papieskim Kolegium Polskim oraz pracował w Papieskiej Radzie ds. Świeckich, gdzie był pierwszym szefem Biura ds. Młodzieży, współuczestnicząc w przygotowaniu I Światowych Dni Młodzieży w Rzymie.

Ustanowiony biskupem gorzowskim, 16 października 1986 r. w Bazylice św. Piotra przyjął sakrę biskupią z rąk papieża Jana Pawła II. Za swoją dewizę biskupią przyjął słowa: „Numine Tuo Domine” – „Mocą Twoją Panie”. W 1993 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą przemyskim.

W 2004 r. został wybrany przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski. Funkcję tę biskupi powierzyli mu ponownie 5 lat później. Zgodnie ze statutem KEP, nie mógł jej sprawować trzeci raz z rzędu.

W 2016 r. złożył rezygnację z urzędu metropolity przemyskiego w związku z ukończeniem 75. roku życia. Decyzją papieża Franciszka jego następcą został dotychczasowy biskup pomocniczy Adam Szal.