Msza w 8. rocznicę śmierci abp. Józefa Życińskiego

W niedzielę, 10 lutego przypada ósma rocznica śmierci abp. Józefa Życińskiego, metropolity lubelskiego, wielkiego polskiego uczonego, profesora filozofii. Z tej okazji w warszawskim Kościele Środowisk Twórczych przy Placu Teatralnym 0 godz. 10.30 odprawiona zostanie Msza św. w jego intencji. Zapraszamy wszystkich do wspólnej modlitwy.

Józef Życiński urodził się 1 września 1948 roku w Nowej Wsi. Był wybitnym filozofem, teologiem, publicystą, wykładowcą i członkiem wielu międzynarodowych gremiów naukowych. W latach 1990-1997 był biskupem tarnowskim. 14 czerwca 1997 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą lubelskim i Wielkim Kanclerzem KUL.

W latach 1974–1978 był kolejno asystentem, adiunktem i starszym asystentem na Papieskim Wydziale Teologicznym (od 1981 Papieskiej Akademii Teologicznej). W 1980 założył Katedrę Logiki i Metodologii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie, którą kierował do 1997. W latach 1982–1985 sprawował urząd prodziekana, zaś w latach 1988–1990 dziekana Wydziału Filozoficznego tejże uczelni. W 1988 został profesorem Papieskiej Akademii Teologicznej. Był członkiem Ośrodka Badań Interdyscyplinarnych, działającego na tej uczelni. Jako arcybiskup lubelski pełnił funkcję Wielkiego Kanclerza KUL.

Od 1999 r. wykładał na Wydziale Filozofii KUL, gdzie kierował Katedrą Relacji między Nauką a Wiarą. Jego zainteresowania naukowe obejmowały m.in. naturalizm metodologiczny, teizm ewolucjonistyczny, filozofię procesu, pole racjonalności, matematyczność przyrody, emergencję, ewolucjonizm.

Napisał ponad 50 książek i około 350 artykułów poświęconych problematyce filozofii oraz dialogu chrześcijaństwa z myślą współczesną. Był inicjatorem, organizatorem i gospodarzem trzech Kongresów Kultury Chrześcijańskiej w Lublinie oraz przewodniczącym Rady Programowej KAI.

Był członkiem: Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu, Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych w Moskwie, Komisji Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej Polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Filozoficznej Polskiej Akademii Nauk. Należał także do Rady Naukowej Fundacji Johna Templetona, przyznającej Nagrodę Templetona.

Był współorganizatorem konwersatoriów „Nauka-Wiara” w Castel Gandolfo z udziałem Jana Pawła II, członkiem Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego oraz Papieskiej Rady ds. Kultury. Dał się poznać jako orędownik dialogu kultur i religii, poszukiwania wspólnoty wartości z wszystkimi ludźmi dobrej woli. W 2000 roku zainicjował na KUL Kongresy Kultury Chrześcijańskiej – forum dialogu między Kościołem a światem kultury.

W latach 1999–2005 należał do Wspólnej Grupy Roboczej Kościoła Katolickiego i Światowej Rady Kościołów. W 1997 został mianowany członkiem Rady Przedsynodalnej, która przygotowywała II Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów dla Europy.

Działał na rzecz ekumenizmu, popierał dialog z judaizmem i islamem. Był członkiem Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau.

W ramach prac Episkopatu Polski należał do Rady Głównej (od 1996 Rady Stałej), przewodniczył Radzie ds. Apostolstwa Świeckich i Zespołowi ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, a także zasiadał w Komisji Nauki Wiary, Komisji Duszpasterstwa, Zespole ds. Akcji Katolickiej i Zespole ds. Kontaktów z Rządem. Był członkiem Komisji Wspólnej Episkopatu Polski i Rządu, a także pełnił funkcję moderatora Krajowej Rady Katolików Świeckich. Wszedł w skład Rady Głównej II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego. Był jednym z założycieli powstałej w 1993 Katolickiej Agencji Informacyjnej, a następnie, aż do śmierci pełnił funkcję przewodniczącego jej Rady Programowej.

Zmarł nagle 10 lutego 2011 r. podczas pobytu w Rzymie. Został pochowany w kryptach lubelskiej archikatedry. W uroczystościach pogrzebowych, obok kardynałów, biskupów, setek kapłanów i tysięcy wiernych, uczestniczył także Prezydent RP Bronisław Komorowski.