Mundur kapelana armii Andersa trafił do zbiorów licheńskiego muzeum

Mundur o. Adama Studzińskiego, dominikanina, który w czasie II wojny światowej był kapelanem II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, trafił do zbiorów Muzeum im. ks. Józefa Jarzębowskiego MIC w Licheniu Starym.

– Jest to angielski battle dress i wojskowy beret, które były używane przez żołnierzy II Korpusu, czyli żołnierzy dowodzonych przez gen. Władysława Andersa. O. Adam Studziński był ich kapelanem. Wraz z żołnierzami przeszedł szlak przez Palestynę, Syrię i Irak, aż do Włoch. Brał udział w bitwie o Monte Cassino – powiedział o. Roman Bielecki, dominikanin z Poznania, który przekazał mundur do licheńskiego muzeum.

O. Studziński zapisał się w pamięci wszystkich, którzy mieli okazję się z nim zetknąć. Przyszły kapłan przyszedł na świat w 1911 r. w miejscowości Strzemień na terenie dzisiejszej Ukrainy. Nowicjat zakonny odbył w Krakowie, gdzie zdał egzamin dojrzałości. We Lwowie z kolei odbył studia filozoficzno-teologiczne. W 1937 r. przyjął święcenia kapłańskie. W wakacje 1939 r. władze zakonne wysłały go do Czortkowa na Podolu, gdzie miał pracować jako katecheta. O wybuchu wojny dowiedział się w drodze na Kresy. Znalazł się na Węgrzech i jak polscy żołnierze tułał się aż do 1942 r., kiedy to wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Będąc kapelanem 4. Pułku Pancernego „Skorpion” brał czynny udział w bitwie o Monte Cassino. Był także jednym z pierwszych żołnierzy, którzy po zdobyciu wzgórza weszli do benedyktyńskiego klasztoru.

Jak powiedział o. Bielecki, który znał o. Studzińskiego, podczas walki o wzgórze, gdy ruszył pierwszy atak, dominikanin szedł przed frontem i usuwał rannych spod gąsienic czołgów udzielając im pociechy duchowej. Za udział w bitwie o Monte Cassino, która otworzyła aliantom drogę na Rzym, o. Studziński otrzymał order Virtuti Militari V klasy (numer 9936).

Jego wojenna tułaczka zakończyła się w Wielkiej Brytanii majową demobilizacją w 1945 r. Do Polski kapłan przyjechał dwa lata później i powrócił do życia zakonnego. Pełnił posługę duszpasterską w Poznaniu, Warszawie i Krakowie. Niemalże do końca życia udzielał się duszpastersko wśród kombatantów, harcerzy i Kresowiaków. W latach 80. stał się jednym z pierwszych, którzy przyczynili się do odrodzenia duszpasterstwa harcerzy. Poza posługą duszpasterską pracował konserwując dzieła sztuki znajdujące się w dominikańskich kościołach.

Dnia 3 maja 2006 r. prezydent RP awansował go na stopień generała brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku. O. Adam Studziński zmarł 2 kwietnia 2008 r. w krakowskim klasztorze oo. dominikanów. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył kard. Franciszek Macharski. „Ojciec pułkownik” a następnie „ojciec generał”, jak zwykli o nim mawiać współbracia, spoczął na Cmentarzu Rakowickim w Alei Zasłużonych.

Rok przed śmiercią, w Święto Niepodległości, odebrał z rąk prezydenta RP Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Wcześniej otrzymał także Krzyż Walecznych, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino i Medal Wojska Polskiego oraz brytyjski Defence Medal, Star 1939-45, War Medal 1939-45 i Africa Star.

Po śmierci plac przy kościółku św. Idziego w Krakowie, gdzie spotykał się z harcerzami, został nazwany jego imieniem.