NA ŚWIĘTEGO JANA Decyzja do sprawdzenia

Czasami nie jest łatwo uwierzyć nawet w coś, co widzimy, czego możemy dotknąć i co właściwie już w tej sytuacji wiary nie potrzebuje.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.

Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.

Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. (J 20,2-8)

Decyzja do sprawdzenia

Szokujący przeskok. Dopiero co rozczulaliśmy się nad maleńkim Jezusem leżącym w żłobie, a tu dziś nagle razem ze św. Janem odkrywamy Zmartwychwstanie Pańskie. Czyli z krańca w kraniec.

To nie pomyłka liturgistów, układających lekcjonarz. Jest coś, co łączy te dwa tak wydawałoby się odległe w czasie (33 lata) i w nastroju wydarzenia. Jan opisując, jak po usłyszeniu od Marii Magdaleny, że „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono” razem z Piotrem biegnie na miejsce zdarzenia, dochodzi do zdania, w którym sam o sobie pisze: „Ujrzał i uwierzył”. On nie zobaczył Zmartwychwstałego Jezusa. On zobaczył pusty grób. A jednak uwierzył w Zmartwychwstanie. Podobnie pasterze, którzy zjawili się w grocie w Betlejem. Oni nie zobaczyli wielkiej mocy Bożej Bożego Syna, oni zobaczyli dziecko bez żadnych splendorów, w dodatku leżące w żłobie, a jednak uwierzyli, że długo wyczekiwany Zbawiciel przyszedł na ziemię.

Czasami nie jest łatwo uwierzyć nawet w coś, co widzimy, czego możemy dotknąć i co właściwie już w tej sytuacji wiary nie potrzebuje. Skoro widzę leżący przede mną komputer, to już nie muszę wierzyć w to, że on tu leży. Mogę to sprawdzić.

Naprawdę chodzi o to, aby uwierzyć widząc tylko pewne znaki, słysząc jedynie przekaz. Nikt żyjący w 2008 roku nie widział na własne oczy Zmartwychwstałego Jezusa. Podobnie, jak nikt nie widział Go leżącego w betlejemskim żłobie. A jednak wierzymy. Bo przeczytaliśmy w Piśmie Świętym. Bo usłyszeliśmy w Kościele. Bo przekazali nam rodzice. Bo… Zawsze jednak ta wiara jest naszą osobistą decyzją. Wcale nie taką łatwą do podjęcia. No bo jak sprawdzić, czy jest trafna? Tak po ludzku? Po naszemu?