Nadzieja na wspólną Eucharystię

Nadzieję na ponowne, wspólne sprawowanie Eucharystii wyraził Benedykt XVI na spotkaniu z przedstawicielami Kościołów prawosławnych i Starożytnych Kościołów Wschodu (tzw. przechalcedońskich).

Spotkanie obyło się w seminarium duchownym we Fryburgu Bryzgowijskim.

Papieża powitał przewodniczący OBKD, grecko-prawosławny metropolita Augustyn. Zwrócił uwagę na cześć jaką oddają Matce Bożej wierni Kościoła katolickiego i Kościołów prawosławnych. „Nie ma to nic wspólnego z wrogością wobec kobiet, jeśli nasze dzisiejsze spotkanie, w przeciwieństwie do ekumenicznych spotkań waszej Świątobliwości w ostatnich dniach, odbywa się tylko w męskim gronie” – zauważył metropolita Augustyn.

Abp Zollitsch podziękował papieżowi, że podczas wizyty znalazł tak wiele miejsca dla spotkań ekumenicznych. Podkreślił, jak bardzo wiele stanowisk etycznych i spraw wiary łączy Kościół katolicki z Kościołem prawosławnym i starożytnymi Kościołami Wschodu.

Papież zapewnił, że pośród Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich prawosławie jest katolikom „teologicznie najbliższe”. – Zarówno katolicy jak i prawosławni mają tę samą strukturę Kościoła pierwszych wieków. Możemy więc mieć nadzieję, że niezbyt odległy jest dzień, kiedy ponownie będziemy mogli wspólnie sprawować Eucharystię – podkreślił Ojciec Święty.

Przeczytaj przemówienie papieskie »

Wyznał, że od czasów, kiedy był profesorem w Bonn, a szczególnie jako arcybiskup Monachium i Fryzyngi, „poprzez osobistą przyjaźń z przedstawicielami prawosławia” mógł „coraz głębiej poznawać i pokochać Kościoły prawosławne”. Chwalił pracę Komisji Wspólnej Konferencji Episkopatu Niemiec i Kościołów prawosławnych, a także Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim a Starożytnymi Kościołami Wschodnimi.

Wskazał, że „ważne jest kontynuowanie prac nad wyjaśnieniem różnic teologicznych, ponieważ ich przezwyciężenie jest niezbędne dla przywrócenia pełnej jedności, na którą mamy nadzieję i o którą się modlimy”. Przede wszystkim należy kontynuować wysiłki na rzecz „właściwego zrozumienia kwestii prymatu”. – W tym względzie mogą nam dać owocne impulsy na przyszłość myśli odnośnie do rozróżnienia między istotą a formą sprawowania prymatu, jakie Jan Paweł II przedstawił w swej encyklice „Ut unum sint” – zauważył Benedykt XVI.

Wobec tendencji „wyzwalania” życia publicznego od Boga, „Kościoły chrześcijańskie w Niemczech – wśród nich właśnie prawosławne i wschodnie – na podstawie wiary w jednego Boga i Ojca wszystkich ludzi zmierzają wspólną drogą pokojowego świadectwa na rzecz porozumienia i wspólnoty ludów” – zapewnił papież. Stawiając cud Wcielenia Boga w centrum swego przepowiadania, „wspólnie angażują się w obronę życia ludzkiego od poczęcia aż do naturalnej śmierci”.

Według Ojca Świętego „wiara w Boga, Stwórcę życia oraz bezwarunkowa wierność godności każdego człowieka umacniają chrześcijan w energicznym przeciwstawianiu się wszelkim ingerencjom manipulacyjnym i selektywnym przeciw życiu ludzkiemu”. – Mając świadomość wartości małżeństwa i rodziny, jako chrześcijanie uważamy za bardzo ważną ochronę integralności i wyłączności małżeństwa mężczyzny i kobiety przed wszelką błędną interpretacją. Tutaj wspólne zaangażowanie chrześcijan, w tym wielu prawosławnych i wschodnich, wnosi cenny wkład w budowę społeczeństwa, które może mieć przyszłość, w którym osobie ludzkiej okazywane jest należne poszanowanie – przekonywał Benedykt XVI.
Na zakończenie prosił o wstawiennictwo Maryję – Przewodniczkę chrześcijan, aby chrześcijanie „stawali się w Chrystusie wspólnotą coraz ściślej wewnętrznie zjednoczoną”.

Na spotkanie z papieżem przybyło kilkunastu biskupów z różnych krajów, m.in. Greków, Rosjan, Serbów i Rumunów. Byli biskupi diecezjalni, sekretarz generalny i odpowiedzialny w konferencji biskupów za współpracę wewnątrzchrześcijańską.

W ramach OBKD współpracuje z sobą 10 różnych diecezji prawosławnych. W Niemczech mieszka ok. 1,3 mln wyznawców prawosławia i 300 tys. wiernych starożytnych Kościołów Wschodu. Są wśród nich potomkowie Rosjan, uciekinierów po rewolucji bolszewickiej 1917 r., Serbowie i Grecy, którzy przybyli do Niemiec w czasie boomu gospodarczego w latach 60. XX w. i mieszkańcy byłej Jugosławii przybyli po wojnach bałkańskich w latach 90. XX w. Najwięcej wiernych należy do Patriarchatu Ekumenicznego Konstantynopola (400 tys.), Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego (300 tys.) i Serbskiego Kościoła Prawosławnego (280 tys.)