Nadzieja zawieść nie może

Żyjemy w czasach, w których bardzo potrzeba nadziei. Troska o zapewnienie bytu rodzinie i sprostanie wymaganiom zawodowym rodzi uczucia znużenia, smutku, niekiedy zawodu. Do tego dochodzi wszechogarniająca kultura pogoni za pieniędzmi, modnym wyglądem czy karierą. Coraz częściej współczesny człowiek targany jest bezsensem i beznadzieją, bo nie wszystko układa się dokładnie wedle scenariusza, który sobie założył, czy wymarzył.

Tymczasem nadzieja – której tak bardzo człowiekowi dziś brakuje – kształtuje charakter, bywa też jedyną siłą, która wzmacnia wolę życia. Nadzieja odpowiada dążeniu do szczęścia, złożonemu przez Boga w sercu każdego człowieka. Pozwala poznać Boga, uwierzyć w Niego i pokochać Go. Dlatego właśnie Kościół ogłosił nadzieję, obok wiary i miłości, cnotą boską.

Czytaj także: Każdego dnia i w każdej sytuacji żyj nadzieją

Ten niezastąpiony imperatyw wewnętrzny człowieka wymaga jednak ciągłego doskonalenia. Przypomina o tym Jan Paweł II, pisząc, że „jest rzeczą bardzo ważną, ażeby przekroczyć próg nadziei, nie zatrzymywać się przed nim, ale pozwolić się prowadzić”. Napełnieni nadzieją potrafimy z większą siłą stawić czoło codziennym trudnościom. Jesteśmy też w stanie zwiększyć dystans do oczekiwań współczesnego świata i jeszcze mocniej zapragnąć szczęścia Królestwa Niebieskiego i życia wiecznego. Taka nadzieja, jak przypomina św. Paweł, zawieść nie może.

Temat nadziei przyświeca tegorocznemu Dniowi Papieskiemu i towarzyszącej mu kweście na stypendia naukowe młodych podopiecznych Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia. Ci, którzy tworzą żywy pomnik Jana Pawła II, są nadzieją dla naszej ojczyzny i naszego Kościoła. Dopóki mamy takich młodych, nadziei nie tracimy.

Michał Plewka

Dziennikarz Katolickiej Agencji Informacyjnej, redaktor prowadzący portalu eKAI.pl