Najpopularniejsza ukraińska kolęda wybrzmiała w odzyskanej Ławrze Kijowsko-Peczerskiej

Szczedryk – najbardziej znaną na świecie ukraińską kolędę – wykonała w Ławrze Kijowsko-Peczerskiej Akademicka Kapela Chóralna Radia Ukraińskiego. To największy, a zarazem najważniejszy klasztor prawosławny w Ukrainie. Symboliczne dla ukraińskiej tożsamości i kultury miejsce w tym roku odzyskano dla Prawosławnego Kościoła Ukrainy – wcześniej żyli tam mnisi związani z Patriarchatem Moskiewskim.

– Ukraińskie kolędy wybrzmiewają w Ławrze Peczerskiej, jednym z największych chrześcijańskich centrów w Ukrainie. To jest symboliczna kulturowa deokupacja klasztoru po rządzeniu pod wpływem Patriarchatu Moskiewskiego. Powrót ukraińskich tradycji, także kolęd do Ławry w Kijowie, jest bardzo ważny dla Ukraińców. Wciąż trudno uwierzyć, że wreszcie wraca tam ukraińskość. Kiedy odbyła się tam rok temu pierwsza od trzystu lat liturgia w języku ukraińskim, wielu ludzi nie mogło powstrzymać łez” – mówi KAI Vladyslav Yatsenko, dziennikarz z Ukrainy.

Akademicką Kapelą Chóralną Radia Ukraińskiego dyrygowała Julia Tkach. Wykonaniu kolędy towarzyszyło nagranie teledysku w wielkiej dzwonnicy Ławry.

Szczedryk to jedna z najpopularniejszych ukraińskich piosenek świątecznych. Utwór skomponował Mykoła Łeontowycz na początku XX wieku. Znany na całym świecie dzięki temu, że został przetłumaczony na angielski, szybko trafił na salony i pod strzechy. Uderza swoim niepowtarzalnym klimatem, jako „Carol of the Bells”.

Ławra Kijowsko-Peczerska powstała w 1051 roku, wkrótce po przyjęciu przez kraj chrztu. Stanowi kolebkę ukraińskiej sztuki, literatury, narodowej historiografii i architektury sakralnej. Powstał tu pierwszy szpital i uniwersytet wschodniosłowiański – Akademia Kijowsko-Mohylańska, a założona w XVII w. drukarnia była najsłynniejszą w świecie prawosławnym. Zajmuje powierzchnię 27 ha, na której stoi około 140 obiektów.

Nazwa monastyru wywodzi się od słowa „peczera”, czyli pieczara, gdyż tutejsza wspólnota zakonna, której przewodzili założyciele, święci Antoni i Teodozy, mieszkała w wydrążonych przez siebie celach – pieczarach. Dwa podziemne kompleksy monastyczne stały się potem miejscem pochówku i kultu 120 świętych peczerskich.

Ławra została wpisana na listę Dziedzictwa UNESCO w 1990 roku.