Nasze na zawsze

Dziś na ulicach Koszalina ok. 100 wolontariuszy kwestowało na rzecz budowy pomnika Dzieci Utraconych. Zbiórka rozpoczyna kampanię społeczną, zatytułowaną „Nasze na zawsze”.

Podczas kwesty – która trwała do 18.30 – wolontariusze rozdawali wszystkim, którzy zechcieli wesprzeć inicjatywę, znaczki stópek nienarodzonego dziesięciotygodniowego dziecka, wykonanych w skali 1:1. Budowę pomnika i utrzymanie grobu można wesprzeć także wpłacając pieniądze na konto Stowarzyszenia Vocatio Dei nr: 06 1540 1043 2104 8106 4403 0001.

W ramach kampanii „Nasze na zawsze” przygotowany został także plakat, którego twórcą jest koszaliński artysta-fotografik Zdzisław Pacholski.

Zobacz plakat inicjatywy »

Powstanie pomnika to idea koszalińskich środowisk kościelnych i samorządowych, dzięki której nie tylko stworzone zostanie miejsce, w którym osieroceni rodzice będą mogli godnie pożegnać przedwcześnie zmarłe dzieci. Wokół pomysłu udało się stworzyć klimat, dzięki któremu podjęte zostały starania o wypracowanie regulacji prawnych, które umożliwią pochówek dzieci utraconych w wyniku poronienia i martwego urodzenia niezależnie od wieku płodu.

Organizatorem zbiórki jest Komitet Budowy Pomnika Dzieci Utraconych, jaki powołany został w połowie stycznia tego roku. W jego skład weszli m.in. przedstawiciele Kurii Biskupiej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, władz miejskich, Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej oraz dziennikarze z redakcji TVP, radia Plus i tygodnika „Gość Niedzielny”. Patronat honorowy nad budową pomnika objęli biskup diecezjalny Edward Dajczak, prezydent Koszalina Piotr Jedliński, przewodniczący Rady Miasta Koszalin Władysław Husejko oraz Urszula Mikietyńska, lekarz pediatra i radna miejska.

Pomysłodawcą przedsięwzięcia jest ks. Henryk Romanik, kapelan sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na Górze Chełmskiej, gdzie między innymi 15 października w dniu Dziecka Utraconego spotykają się rodziny, które dotknęła strata dziecka. – „Przed uroczystościami Wszystkich Świętych i dnia zadusznego razem z dziennikarzami lokalnych mediów prowadziliśmy różne rozmowy o sposobie przeżywania i upamiętniania naszych zmarłych. W pewnym momencie pojawiło się pytanie: „a co z tymi dziećmi?”. Z tego pytania i szerokiej dyskusji zrodził się pomysł pomnika-grobu, czegoś, co mogłoby umożliwić przeżywanie straty, ale także leczenie rany żałoby” – wyjaśnia ks. Romanik

– W duszpasterskiej praktyce Kościoła spotykamy się od dawna z pewną bezradnością i niemocą różnych struktur i środowisk w rozwiązywaniu tego problemu, kiedy do parafialnej kancelarii przychodzą rodzice, którzy stracili przedwcześnie dziecko. To dobrze, że pojawiają się inicjatywy, które pomagają rodzicu w przeżyciu tej trudnej sytuacji i tak bolesnego doświadczenia – mówił na konferencji zwołanej w przeddzień kwesty biskup pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Krzysztof Zadarko.

Za pomysłem stworzenia symbolicznego miejsca pamięci dla rodziców, którzy ponieśli stratę dziecka, idzie także przygotowanie pochówku dla martwo urodzonych płodów w różnych stadiach życia rozwojowego, które z różnych przyczyn nie zostały odebrane przez rodziców. Jedną z nich był problem zmierzenia się ze szpitalną i administracyjną barierą urzędniczą. Przepisy, które umożliwiają pochówek dziecka niezależnie od tego w jakiej fazie ciąży doszło do zgonu obowiązują dopiero od czterech lat. Wielu rodziców nadal nie ma świadomości, że mają prawo, by godnie pochować swoje dziecko.

– 26 maja tego roku Sejm dokonał zmiany ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Te przepisy doprecyzują sprawę traktowania szczątków dzieci i w jaki sposób lekarze mają sporządzać dokumentację medyczną. W przypadku dzieci do 22. tygodnia ciąży trudno ustalić płeć dziecka, a ta informacja jest wymagana, by sporządzić akt urodzenia. Nie ma przepisów umożliwiających określenie płci w takim wypadku, czy lekarz może zrobić to na wniosek matki i domniemania płci. Takie pisma ministerstwo wystawiało indywidualnie na potrzeby poszczególnych rodziców i niektórzy lekarze ustosunkowywali się do tego przychylnie. Nie jest to jednak przepis prawny” – wyjaśnia Katarzyna Bassel-Jazgar, kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w Koszalinie.

Wypełnienie zgłoszenia urodzenia dziecka umożliwi zastosowanie pełnej procedury sporządzenia aktu urodzenia martwego dziecka, który zastępuje jednocześnie akt zgonu. Na tej podstawie matka otrzymuje pełne uprawnienia: ma możliwość skorzystania z urlopu i zasiłku macierzyńskiego oraz zasiłku pogrzebowego.

Sekretarz miasta Tomasz Sobieraj poinformował także podczas konferencji, że przygotowywana jest taka zmiana uchwały o sprawowaniu pogrzebów, która ma umożliwić przeprowadzanie pochówków dzieci pozostawionych w szpitalu na koszt miasta.

– Pomnik ma być nie tylko bardzo konkretną formą przeżywania śmierci dzieci nienarodzonych, ale i podkreślaniem świadomości godności życia człowieka od poczęcia – powiedział bp Zadarko.

Dodał, że pomnik jest jedynie materialną częścią inicjatywy zmierzającej do kompleksowego rozwiązania problemu pochówku dzieci martwo urodzonych. – Przeszkody prawne powodują, że duszpasterze nie są w stanie zapewnić takiej opieki duchowej, jaka byłaby w takim momencie potrzebna rodzicom przeżywającym dramat. Widząc bezradność i trwający niekiedy latami ból rodziców, chcemy wyjść im naprzeciw budząc świadomość tego bardzo ciężkiego zjawiska i szukać wsparcia w instytucjach, które powinny przyjść w takim momencie z pomocą i towarzyszyć im w bólu i żalu  – powiedział bp Zadarko.

Radna miasta i lekarz pediatra Urszula Mikietyńska, dodała, że w inicjatywie budowy pomnika chodzi o stworzenie miejsca „czci i modlitwy dla rodziców”.

W wyniku działań Komitetu udało się 19 kwietnia tego roku przeprowadzić pierwszy w Koszalinie pochówek dzieci martwo urodzonych. Płody przechowywane od 2000 r. w miejscowym szpitalu zostały pochowane w zbiorowej mogile na Cmentarzu Komunalnym. Obok tego zbiorowego grobowca ma 15 października – w Dniu Dziecka Utraconego  – stanąć pomnik. Jego forma jest jeszcze konsultowana.