Niebawem beatyfikacja niemieckiego jezuity

19 czerwca 2021 roku Ojciec Święty Franciszek przyjął na audiencji Jego Eminencję kardynała Marcello Semeraro, Prefekta Kongregacji Spraw kanonizacyjnych. Podczas audiencji Papież upoważnił tę Kongregację do promulgowania 1 dekretu o cudzie, 1 dekretu o męczeństwie oraz pięciu – heroiczności cnót. Dekret o cudzie dotyczy żyjącego w drugiej połowie XVII wieku niemieckiego jezuity, Jana Filipa Jeningen (5 stycznia 1642 – 8 lutego 1704)

Jan Filip Jeningen urodził się w 1642 roku. 19 stycznia 1663 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i został odnoszącym sukcesy misjonarzem ludowym. Posługiwał w rozsławionym przez jezuitów sanktuarium Matki Bożej w Schönenbergu, niedaleko Ellwangen w Szwabii. Jeningen, dzięki sławie swojej osobistej świętości, przyciągał pielgrzymów z bliska i z daleka. Przez wiele lat wyjeżdżał na misje, starając się z powodzeniem ożywić katolickie życie moralne i praktyki religijne w tym regionie. Jego wizyty objęły cztery diecezje: Augsburg, Konstancja, Eichstätt i Würzburg.

Oddziaływał na wszystkie klasy społeczne, a jego duchowość była zakorzeniona w niezachwianej ufności w Opatrzność Bożą. Natchnienie czerpał z kultu Eucharystii-. Oznaczał się głęboką pobożnością maryjną. Już za życia otaczała go opinia świętości, krążyły opowieści o jego cnotach, uzdrowieniach i nadzwyczajnych darach przewidywania.

Philipp Jeningen zmarł 8 lutego 1704 r. w Ellwangen w Bawarii, gdzie spędził większość swojego życia apostolskiego. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się 23 marca 1945 r. i odbywał się na szczeblu lokalnym. Positio – dokumentujące jego życie pełne heroicznych cnót – zostało przesłane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w 1983 r., a papież Jan Paweł II ogłosił go 21 grudnia 1989 r. czcigodnym.

Przypisywany jego wstawiennictwu cud był badany na szczeblu lokalnym od 7 listopada 2011 r. do 10 maja 2013 r.