Niemcy: Dzieło im. Maksymiliana Kolbe nagrodzone

Dzieło im. Maksymiliana Kolbego ( Maximilian-Kolbe-Werk) otrzymało nagrodę miasta Königstein im. Eugena Kogona za 2008 rok. Wyróżnieniem tym uhonorowano „imponującą i wielostronną działalność” Dzieła – stwierdziło kuratorium nagrody.

Podkreślono też, że Dzieło podejmuje liczne inicjatywy, mające na celu zwrócenie uwagi na los osób, które przeżyły obozy koncentracyjne, „przypominając w ten sposób o przeszłości, która nie może się powtórzyć”. Nagrodę w wysokości 5 tys. euro odebrał 18 kwietnia w Königstein przewodniczący Dzieła, Friedrich Kronenberg.

Założone w 1973 r. Maximilian-Kolbe-Werk obejmuje opieką osoby, które przeżyły obozy koncentracyjne i getta, z krajów Europy Środkowej i Wschodniej, zwłaszcza z Polski. Byłych więźniów obozów zaprasza do Niemiec na spotkania ze „świadkami czasu”.

W laudacji kard. Karl Lehmann powiedział, że wieloletnia działalność Dzieła okazała się być „laboratorium pracy na rzecz pojednania”. „Doświadczyliśmy, że pojednanie może się udać tylko wówczas, gdy nie będziemy unikali spojrzenia na ofiary historii, a co więcej – jeśli nie będziemy unikali samych ofiar” – podkreślił były przewodniczący Konferencji Biskupów Niemieckich. Jego zdaniem, również praca Maximilian-Kolbe-Werk nauczyła, że „w konkretnym ludzkim spotkaniu może się zdarzyć dar pojednania”.

Dziękując za nagrodę dla Dzieła Friedrich Kronenberg wezwał do budowania kultury pamięci, bo ona jest fundamentem pokoju i pojednania. „Pojednanie bez pamięci nie jest możliwe” – stwierdził Kronenberg.

Eugen Kogon (1903-1987), którego imię nosi nagroda, przez wiele lat mieszkał w Königstein. W latach 1939-1945 był internowany w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Był autorem książki „Państwo SS” i współwydawcą – wraz z Walterem Dirksem – teologicznego miesięcznika „Frankfurter Hefte”.

Pierwszym dyrektorem Dzieła był Alfons Erb. Wraz z córką Elisabeth przez ćwierć wieku z ogromnym poświeceniem i miłością kierowali pracą tej organizacji. Do najważniejszych zadań Maximilian-Kolbe-Werk należą bezpośrednie kontakty z żyjącymi jeszcze byłymi więźniami niemieckich obozów koncentracyjnych i gett z Polski i innych krajów Europy Środkowej i Wschodniej, niezależnie od ich wyznania, zapatrywań i poglądów. „Jak długo będą żyć byli więźniowie obozów koncentracyjnych i gett, Maximilian-Kolbe-Werk będzie świadczyło swoją pomoc dla nich, kontynuując w ten sposób kroki na rzecz pełnego pojednania” – zapewniał niedawno obecny przewodniczący organizacji, Friedrich Kronenberg.

Działalność Maximilian-Kolbe-Werk finansowana jest w większości przez dobrowolne datki społeczeństwa niemieckiego oraz zbiórki w kościołach. Według danych tej organizacji, obecnie żyje w Polsce ok. 25 tys. byłych więźniów hitlerowskich. Wielu z nich to ludzie starzy i chorzy, utrzymujący się z niewielkich rent inwalidzkich. Maximilian-Kolbe-Werk regularnie wspomaga te osoby. W Krakowie i Łodzi finansuje dla nich ośrodki pomocy medycznej i terapii. Ponadto w Krakowie działa stacjonarny punkt opieki dysponujący 15 łóżkami oraz dom starców z 20 miejscami. Ściśle też współpracuje z siecią samopomocy ofiar hitlerowskich obozów koncentracyjnych.

Od 1978 r. kilka tysięcy byłych więźniów z Polski odwiedziło Niemcy, spotykając się z uczniami szkół i różnymi wspólnotami. Spotkania te stały się trwałym fundamentem pojednania polsko-niemieckiego. Dla wielu byłych więźniów organizowane przez stowarzyszenie spotkania były pierwszymi kontaktami z „krajem wroga” po wojnie. Dzieło im. Maksymiliana Kolbego szczególnie mocno zaangażowało się w pomoc dla Polski po wprowadzeniu w 1981 r. stanu wojennego, organizując rocznie ponad 30 transportów z żywnością, lekarstwami, odzieżą, sprzętem medycznym. Wielu członków Dzieła otrzymało wysokie polskie odznaczenia państwowe. W listopadzie 2000 r. Maximilian-Kolbe-Werk zostało laureatem polsko-niemieckiej nagrody za szczególne zasługi dla rozwoju stosunków między obydwoma krajami. Z inicjatywy członków organizacji liczne budynki i ulice w Niemczech noszą imię św. Maksymiliana Kolbego. Od 1992 r. swoją działalność Dzieło rozszerzyło na kraje byłego Związku Radzieckiego: Białoruś, Rosję, Ukrainę i państwa bałtyckie.