Niemcy: strefy wolne od „świątecznego dziadka”

We Frankfurcie dwie katolickie organizacje ogłosiły specjalne strefy wolne od „świątecznego dziadka”. Ich akcja ma przypomnieć, że komercyjna postać dziadka w czerwonej czapce z pomponem to nie św. Mikołaj.

Akcję zorganizowała „Inicjatywa na rzecz św. Mikołaja” i dzieło pomocy dzieciom przy „Bonifatiuswerk” Konferencji Biskupów Niemieckich.
Autorzy inicjatywy przygotowali specjalną nalepkę, która przedstawia „Mikołaja” w czerwonym płaszczu, z brodą i w przekrzywionej na bakier czapce. Ten wizerunek przekreśla napis: strefa wolna od „świątecznego dziadka”. Katolickie dzieło pomocy dzieciom przypomina jednocześnie, że „świąteczny dziadek” jest wytworem nastawionego na konsumpcję przemysłu pamiątkarskiego. Postać ta nie ma nic wspólnego z biskupem Mikołajem, który bezinteresownie pomagał ludziom potrzebującym pomocy, zwłaszcza dzieciom. Przypominają także, że Mikołaj nie nosił czapki z pomponem, ale biskupią mitrę.
„Bonifatiuswerk” wydało też płytę kompaktową z piosenkami, opowiastkami i wierszami, przypominającymi dzieciom i dorosłym o życiu św. Mokołaja. Dochód z jej sprzedaży przeznaczony jest na pracę ruchomego hospicjum dla chorych na raka dzieci w Halle.
Podobną akcję prowadzili kupcy holenderscy w 1995 r., chcąc zwrócić uwagę, że zwyczaj świątecznego obdarowywania powinien się łączyć z Bożym Narodzeniem, a nie z 6 grudnia.
*Obdarowywanie dzieci prezentami znane było* już we wczesnym Średniowieczu i obchodzono je 28 grudnia we wspomnienie Młodzianków Męczenników. Gdy św. Mikołaj stawał się coraz bardziej popularny i został patronem uczniów i dzieci, w XIII w. 6 grudnia zaczęto obdarowywać chłopców.
Od XIV w. prezenty otrzymywały już również dziewczynki, choć w niektórych miejscach dniem obdarowywania dziewczynek był 13 grudnia, w dniu św. Łucji. W XV w. 6 grudnia przyjął się jako dzień prezentów dla dzieci. Jeszcze ok. 1500 r. zwyczaj prezentów pod choinkę był całkowicie nieznany. Reformacja zwalczała zwyczaj św. Mikołaja jako osoby przynoszącej prezenty, jak też i sam termin 6 grudnia. Jako nowy termin przyjął się z czasem okres Bożego Narodzenia. Przy „protestanckim” terminie robienia sobie prezentów 6, a nie 24 grudnia, pozostali Holendrzy. Oni to przenieśli zwyczaje obchodzenia „świętego Mikołaja” do Ameryki. Z czasem amerykański „Santa Claus”, czy też „Father Christmas” na nowo pojawił się w Europie jako „reimport” w postaci „świątecznego dziadka” (Francja: Papa Noël; Włochy: Baba Noël; Turcja: Aba Noël; Niemcy: Weihnachtsmannn) powszechnie nazywanego Mikołajem. W wielu krajach 6 grudnia św. Mikołaj przynosi dzieciom słodycze i drobne upominki. Świąteczne prezenty pod choinką zostawia natomiast Jezusek, Dzieciątko Jezus lub Aniołek, ale „gorączka świątecznych zakupów” wzmaga się właśnie od 6 grudnia.