Niemieckie tłumaczenie oświadczenia biskupów Polski i Niemiec jest prawidłowe

Nie ma racji publicysta dziennika „Polska”, który napisał w opublikowanym dzisiaj artykule pt. „Apel biskupów nie do końca wspólny”, że wersja polska i niemiecka dokumentu różnią się.

Niemieckie tłumaczenie „Oświadczenia przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski Abpa dra Józefa Michalika i Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Niemiec Abpa dra Roberta Zollitscha, z okazji 70. rocznicy rozpoczęcia II wojny światowej 1 września 1939 roku” jest prawidłowe.

Jakub Mielnik napisał, że „polscy i niemieccy biskupi nieco inaczej interpretują sprawę powojennych wypędzeń” i odsyła do wersji dokumentu, którą hierarchowie ogłosili wczoraj w Częstochowie, gdzie jest jego zdaniem mowa o „krzywdzie wypędzeń” a w oświadczeniu opublikowanym w Niemczech mówi się o „bezprawiu wypędzeń”. Publicyście dziennika „Polska” chodzi o użycie niemieckiego słowa „das Unrecht” i tu tłumaczenie Jakuba Mielnika powyższego terminu jest całkowicie błędne, gdyż w każdym słowniku polsko-niemieckim i niemiecko-polskim jest ono tłumaczone jako: „niesprawiedliwość”, „krzywda”, a słownikowy odpowiednik terminu „bezprawie” w języku niemieckim brzmi: „die Gesetzlosigkeit”, „die Willkür” bądź „die Ungesetzlichkeit”.

Przy tej okazji publikujemy w obu językach fragment oświadczenia, który wzbudził „wątpliwości” publicysty dziennika „Polska”.

Fragment dokumentu, który w języku polskim brzmi następująco: „W tym duchu, wobec faktu zbrodniczej napaści wojennej nazistowskich Niemiec, ogromu krzywd, jakie w konsekwencji zostały zadane Polakom przez Niemców oraz krzywd, jakich doznali Niemcy z powodu wypędzenia i utraty ojczyzny, powtórzyliśmy wspólnie: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”.

W języku niemieckim brzmi on następująco: „Angriffskriegs des nationalsozialistischen Deutschland, des tausendfachen Unrechts, das in der Folge den Menschen in Polen durch Deutsche zugefügt wurde, und des Unrechts, das vielen Deutschen durch Vertreibung und Verlust der Heimat angetan wurde, wiederholten wir in diesem Geiste gemeinsam die Worte von 1965: Wir vergeben und bitten um Vergebung“.