Niepełnosprawna dziewczynka miała żyć kilka godzin, wczoraj skończyła 16 lat

Karolinka miała żyć kilka godzin – twierdzili lekarze. Ich zdaniem, gdyby dożyła 3-4 lat, to byłby cud. 28 marca dziewczynka skończyła 16. Oddycha przy pomocy respiratora i karmiona jest sondą. Dziecko po urodzeniu na oddziale intensywnej terapii, miało postawioną diagnozę: zanik mięśni i brak perspektywy na życie. Od 13 lat przebywa w domu państwa Wandy i Ryszarda Białonowiczów, przybranych rodziców. Wizerunki Matki Bożej, Jana Pawła II, drewniany krzyż i różańce, ale także misie, lalki i maskotki oraz książki, to sceneria otaczająca dziewczynkę.

Dziewczynka oddycha za pomocą respiratora i karmiona jest sondą. Dziecko po urodzeniu na oddziale intensywnej terapii, miało postawioną diagnozę: zanik mięśni i brak perspektywy na życie. Od 13 lat przebywa w domu państwa Wandy i Ryszarda Białonowiczów.

Opiekę duszpasterską nad Karolinką sprawuje siostra zakonna oraz ksiądz z parafii Pierwszych Męczenników Polski, którą w 1997 r. nawiedził Jan Paweł II. Na terenie tej parafii mieszkają państwo Białonowiczowie, którzy zaopiekowali się roczną niepełnosprawną dziewczynką, przebywającą w szpitalu.

W wieku dziewięciu lat Karolinka została przygotowana indywidualnie przez siostrę zakonną do I Komunii św. Na uroczystość została zawieziona do kościoła z aparaturą podtrzymującą życie. Przystąpiła ze wszystkimi dziećmi ze swojego rocznika do I Komunii św. – przypominał ze łzami w oczach pan Ryszard w dniu 16. urodzin córki.

Pierwsza diagnoza lekarska nie potwierdziła się i do dziś nie rozpoznano właściwej choroby. Dziewczynka od urodzenia leży w łóżku, a żyje dzięki miłości przybranych rodziców i medycznej aparaturze.

Państwo Białonowiczowie opiekują się Karolinką 15 lat, od 13 lat Karolinka przebywa w ich domu. Pani Wanda, z zawodu magister rehabilitacji, w rozmowie z KAI, powiedziała, że nigdy dotąd nie doświadczyła tylu radości, ile daje jej opieka nad dziewczynką. Jest wdzięczna Panu Bogu za to, że ma męża, który każdą wolną chwilę poświęca Karolince. Śpiewa jej piosenki i pieśni religijne, czyta książki.

Karolinka bardzo chce żyć, mimo choroby jest pogodna. Od początku pobytu u swoich opiekunów robi powolne postępy. Dzięki rurce fenestracyjnej założonej 11 lat temu zaczęła cichutko wypowiadać pojedyncze słowa.

Do Karolinki przychodzą siostra zakonna na naukę religii, logopeda i nauczycielka z Zespołu Kształcenia Specjalnego nr 1 im. Karola Wojtyły w Gorzowie Wielkopolskim. W pierwszą sobotę miesiąca odwiedza dziewczynkę kapłan z Komunią św.