Nowe inicjatywy w Roku Wincentowskim poświęconym ks. Granatowi – kandydatowi na ołtarze

W diecezji sandomierskiej trwa Rok Wincentowski poświęcony postaci Sługi Bożego ks. Wincentego Granata. Wybitny dogmatyk zmarł 11 grudnia 1979 roku. Od 1995 roku trwa jego proces beatyfikacyjny.

Obecnie postulatorem procesu jest ks. prof. dr hab. Zdzisław Janiec z KUL. Biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz powołał Biuro Postulacji ks. Wincentego Granata oraz izbę pamięci o Słudze Bożym przy Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu, gdzie gromadzone są książki, publikacje oraz pamiątki.

W najbliższym czasie planowane jest przeniesienie ciała Sługi Bożego ks. Granata z cmentarza katedralnego do kościoła św. Michała Archanioła w Sandomierzu. Wydrukowany został nowy tekst modlitwy o beatyfikację z biogramem i adresem Biura Postulacji.

Utworzona została podstrona internetowa na stronie diecezjalnej. Przygotowywana jest tablica pamiątkową ku czci ks. Granata, która ma być umieszczona przy sarkofagu w kościele Św. Michała. W planach jest zorganizowanie sympozjum naukowego w rocznicę śmierci, specjalny program w Radio Maryja, przygotowanie kolejnej pozycji książkowej pt. „Wokół osoby i myśli Sługi Bożego ks. Granata” oraz kolorowego albumu i folderu.

Studenci KUL im. Jana Pawła II oraz WSD w Sandomierzu zachęcani są do pisania prac naukowych poświęconych ks. Granatowi. Teksty Sługi Bożego publikowane będą w periodykach diecezjalnych i seminaryjnym.

Ks. Wincenty Granat, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych dogmatyków w Polsce, urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie w woj. Świętokrzyskim. Studia seminaryjne ukończył w Sandomierzu. Jeszcze przed święceniami kapłańskimi, które otrzymał 24 sierpnia 1924 r. w katedrze sandomierskiej, rozpoczął specjalistyczne studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

W 1925 r. uzyskał stopień doktora filozofii, a w 1928 r. doktora teologii. Po powrocie do kraju pełnił obowiązki prefekta w szkołach podstawowych i średnich oraz prowadził szeroką działalność społeczną i charytatywną w Radomiu. Od 1952 r. był wykładowcą na KUL, a w roku 1965 został rektorem tej uczelni. Pełnił także w latach 1963-1970 funkcję prezesa Towarzystwa Naukowego KUL.

Przez całe życie prowadził intensywną pracę naukową, której owocem jest około 330 publikacji. Jest autorem szeregu prac o charakterze filozoficzno-teologicznym, w tym monumentalnej Dogmatyki Katolickiej. Brał m.in. udział w pracach redakcyjnych Encyklopedii Katolickiej, „Roczników Teologiczno-Kanonicznych” oraz „Zeszytów Naukowych KUL”.

Podczas wydarzeń „marca 1968” r. ks. prof. Granat wykupywał z aresztu i więzień swoich studentów. Pomagał im również finansowo. Został za te działania pośmiertnie odznaczony w 2008 r. przez prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 1970 r. z powodów zdrowotnych zrzekł się funkcji rektora KUL, opuścił Lublin i zamieszkał jako rezydent w domu Sióstr Służek NMP Niepokalanej w Opolu Lubelskim, gdzie poświęcił się pracy naukowej i duszpasterskiej. Zmarł 11 grudnia 1979 roku w Sandomierzu.